Części zamienne

Ciekawe informacje na temat komatsu części

Zapraszam do komentowania.

Kto produkuje maszyny?

Na świecie jest wiele firm, które zajmują się produkcją maszyn budowlanych. Teraz chcę zaprezentować kilka firm, które są liderami na rynku.

Caterpillar (w skrócie CAT) jest amerykańską firmą (główna siedziba w Stanach zjednoczonych) mająca swoje oddziały na całym świcie. Produkują wiele różnych maszyn - począwszy od lekkich koparek poprzez ciężkie buldożery po najcięższe ciężarówki.

Komatsu jest to japońska firma (główna siedziba w Japonii), która produkuje koparki i inne maszyny budowlane.

Doosan z kolei jest firmą koreańską zajmującą się produkcją różnych maszyn.

Potrzebne części

Jak wiemy koparki i inne maszyny budowlane czasami się psują. W związku z tym kiedy nasza koparka odmówi posłuszeństwa niezbędna będzie naprawa. A do dobrej i skutecznej naprawy konieczne są odpowiednie części.

Gdzie można zdobyć części do koparki czy innych maszyn budowlanych? Jak używane części to raczej allegro ale jak chcemy nowe to zależy od tego jakiej marki jest nasza koparka.

Najlepiej jest wyszukać w Google wpisując nazwę marki np Caterpillar (często nazywany również CAT) wraz ze słowem części. Wtedy wystarczy się skontaktować z firmą a przyślą nam wszystkie części jakich będziemy potrzebowali.

Jaki olej wybrać?

Każda maszyna - czy jest to samochód osobowy, ciężarówka czy też kosiarka wykorzystuje do smarowania oleje. Najczęściej stosowane są oleje silnikowe - bo każda maszyna wyposażona w silnik spalinowy wymaga smarowania olejem silnikowym.
W samochodach osobowych dodatkowo stosowane są oleje przekładniowe do skrzyń biegów, oleje do automatycznych skrzyń biegów i oleje do mostów napędowych.

Oprócz tego stosuje się oleje w układach hydraulicznego wspomagania kierownicy oraz w kompresorach klimatyzacji.

Natomiast w maszynach budowlanych stosowane są dodatkowo oleje do napędu siłowników hydraulicznych. Tak więc taka nowoczesna koparka, z klimą, wspomaganiem i innymi bajerami może mieć sporo różnych olejów do wymian.

Silniki do maszyn

Każda maszyna samobieżna musi mieć jakieś zasilanie, musi mieć jakiś własny, samodzielny napęd.

Do tego celu na ogół używane są silniki spalinowe. Maszyny napędzane silnikami elektrycznymi zasilane bateriami stanowią rzadkość, z reguły są to lekkie maszyny.

Większość maszyn budowlanych - zwłaszcza tych ciężkich - zasilana jest silnikiem wysokoprężnym czyli silnikiem diesla. Część maszyn napędzana jest silnikami benzynowymi zasilanymi różnymi benzynami lub gazem LPG - np wózki widłowe często jeżdżą na gaz.

Naprawa koparki

Co jeśli moja koparka się zepsuje?
Wszystko zależy od tego co konkretnie zawiedzie, tak jak w samochodach osobowych tak i w maszynach budowlanych usterki mogą być drobne a ich naprawa łatwa tania i szybka tak i mogą występować znaczne uszkodzenia.

W koparce może się zepsuć na przykład silnik - wtedy pozostaje albo remont albo wymiana. Mogą się zepsuć części układu napędowego.

Co należy zrobić? Przede wszystkim należy poszukać odpowiednich części - najlepiej oryginalnych.

Części zamienne

Jak wiemy wszelkiego rodzaju urządzenia mechaniczne z czasem się zużywają. To zużycie wymaga napraw - w celu zapobiegania dalszym uszkodzeniom maszyny.

W celu wykonania napraw należy zakupić części zamienne. Czyli te elementy mechanizmów maszyny, które uległy zużyciu lub awarii. Wystarczy je wymienić i jest po problemie.

Niektóre części zalicza się do materiałów eksploatacyjnych ponieważ mają relatywnie niską żywotność.

Kwiaty przez internet

Kwiaty kwiaciarnia wysyłkowa szczecin - nic prostszego!

Co to jest bukiet?

Bukiet ? dekoracja z kwiatów ułożonych ozdobnie, często artystycznie .

Do bukietów prócz kwiatów używane są liście, łodygi zbóż, gałązki roślin, owoce, ozdobne wstążki, metaliczne folie itp.

Bukiety używane są jako ozdoba wnętrz, zwłaszcza w czasie świąt i uroczystości, a także jako dodatek do stroju, np. bukiet ślubny panny młodej. Miniaturowe bukieciki mogą być przypinane do ubrania jako dekoracja stroju.

Bukiety są też zwyczajowym podarunkiem, wręczanym z okazji imienin, ślubu i innych uroczystości. Składane na grobie stanowią wyraz szacunku i pamięci dla zmarłego. Zwyczaj składania zmarłym bukietów kwiatów sięga prehistorii. Znaleziono bukiet kwiatów w grobie człowieka neandertalskiego, a także w grobowcu Tutanchamona. Szczególnie wyrafinowaną formą tworzenia kompozycji kwiatowych jest japońska sztuka ikebany.

Bukiety kwiatów stanowią też popularny temat kompozycji malarskich. Jednym z najbardziej cenionych malarzy kwiatów był Jan Bruehgel Starszy, zwany też "kwiatowym". Wybitnymi malarzami kwiatów byli także Abraham Mignon w XVII w. i Jan van Huysum w XVIII wieku. Bukiety kwiatów chętnie malowali też wybitni impresjoniści i postimpresjoniści. Szczególnie znanych jest kilka wersji Słoneczników van Gogha.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bukiet_%28dekoracja%29

Zastosowanie kwiatów

Zastosowanie
Róże namalowane przez Auguste Renoira.
Kwiaty ? motyw malarstwa ludowego w Zalipiu

Kwiaty wykorzystywane są przede wszystkim w celach ozdobnych, stanowiąc źródło wrażeń estetycznych. Szczególnie cenione są jako rośliny ozdobne gatunki o kwiatach z okwiatem okazałym pod względem wielkości i barwy, wonne, o oryginalnym kształcie okwiatu. Czasem o walorach estetycznych stanowi nie tyle kwiat co cały kwiatostan lub listki przykwiatowe (przysadka, podkwiatek). Popularnymi kwiatowymi krzewami ozdobnymi są: lilak, forsycja, głóg, róża, a roślinami zielnymi o ozdobnych kwiatach są m.in.: tulipany, mieczyki, goździki, fiołki, chryzantemy. Uprawą i produkcją kwiatów zajmuje się dział ogrodnictwa zwany kwiaciarstwem. Sztukę układania kwiatów nazywamy bukieciarstwem (florystyką), a specyficzną jej odmianę, stosowaną w krajach Dalekiego Wschodu ? ikebaną. Kwiaty są częstym motywem zdobniczym i przedmiotem natchnienia artystów.
Ze względu kwiaty, które dostarczają pszczołom surowca do produkcji miodu ? nektaru i pyłku uprawia się szereg gatunków roślin miododajnych.
Niektóre rośliny olejkodajne uprawiane są także ze względu na pozyskiwane olejki eteryczne właśnie z kwiatów, które są następnie surowcem w przemyśle perfumeryjnym (np. z płatków róż wytwarza się olejek różany, z koszyczków rumianku ? olejek rumiankowy).
Kwiaty i kwiatostany mają mniejsze znaczenie kulinarne od innych części roślin, jednak w przypadku niektórych gatunków stanowią ważne warzywa i przyprawy. Pożywnym warzywem są np. młode kwiatostany kalafiora, brokuła i karczocha. Poza tym spożywać można m.in. kwiaty i kwiatostany dyni, bzu czarnego, róż, stokrotki. Kwiatostany chmielu stanowią kluczową przyprawę w produkcji piwa. Znamiona z kwiatów szafranu należą do najdroższych przypraw i stosowane są także jako barwnik. Płatki nagietków dodawane są do paszy dla drobiu w celu nadania bardziej intensywnego zabarwienia żółtkom.
Kwiaty i kwiatostany znajdują także zastosowanie lecznicze. Np. koszyczki rumianku i kwiaty lip stosowane są do sporządzania naparów stosowanych przy przeziębieniach, stanach zapalnych i przeciwskurczowo.


Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kwiat

Co to jest kwiaciarnia?

Kwiaciarnia:

1. przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się detaliczną sprzedażą kwiatów, a także innych artykułów pokrewnych, będące własnością osób fizycznych lub prawnych,

2. jednostka będąca stałym punktem detalicznej sprzedaży kwiatów oraz stworzonych z nich kompozycji, dysponująca lokalem wyposażonym w odpowiednie urządzenia służące do ekspozycji i sprzedaży,

3. Sklep, w którym sprzedaje się kwiaty.

Rodzaje kwiaciarni

ogólnoasortymentowe, prowadzące sprzedaż kwiatów z bieżącej hodowli,
według form sprzedaży: kwiaciarnia lokalna; kwiaciarnia internetowa.


Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kwiaciarnia

O kwiaciarni

obsługa kwiatowa ślubów, jeśli marzy się Państwu ślub skromy, lub wielkie wiejskie wesele, Polna na pewno znajdzie szereg pomysłów aby dopasować się do indywidualnych potrzeb klienta, dekorujemy samochody, sale weselne, kościoły, bryczki, rowery i co tylko będzie potrzeba,
obsługa komunii, chrzcin, urodzin - wykonujemy wianuszki pierwszokomunijne, maleńkie bukieciki dopasowane do małych rączek obdarowywanych, dekoracje na stoły, wianki lub dekoracje na drzwi dopasowane tematycznie, i wiele, wiele innych...
wiązanki i wieńce pogrzebowe, dekoracja urn i trumien, dekoracja sali w której odbywa się stypa oraz karawanu.
obsługa firm - większa ilość zamówień? Przygotujemy i przywieziemy na miejsce. Zapewniamy profesjonalną obsługę, towar najwyższej jakości i konkurencyjne ceny.

Źródło: http://www.kwiaciarnia-polna.net.pl/oferta/

Okna - jak dekorować?

Dekoracja okien to naprawdę ważny element wystroju. Żaluzje, rolety, czy zasłony? Co wybrać? szycie zasłon i firan warszawa

Tkaniny artystyczne i ludowe

Osobną grupę tworzą tkaniny ludowe i artystyczne. Wytwarzane najczęściej w sposób chałupniczy, ręcznie, na prostych, drewnianych warsztatach tkackich, lub nawet na drewnianych ramach przy pomocy specjalnego grzebyka lub ciężkiego widelca. Surowcem do wykonywania takich tkanin jest średnio gruba, podwójna przędza lniana lub konopna na osnowę i bardzo gruba, pojedyncza, ręcznie przędziona, przędza wełniana na wątek. Jako wątek stosuje się również ścinki tkanin, futer, łodygi traw, słomę, trzcinę, pędy bambusa, a nawet cienkie listewki drewniane. Najczęściej stosowanymi w tych tkaninach splotami tkackimi jest splot płócienny lub skośny. Wspólną cechą tych tkanin jest wzór tworzony przez barwny, nitkowany (fakturowany) wątek. Wszystkie te tkaniny rozpoczyna się i kończy odcinkiem (ok. 2 cm) tkaniny, wykonanej wątkiem z takiej samej przędzy jak osnowa. Z wolnych końców osnowy wykonuje się frędzle. Ten typ tkanin produkują również małe zakłady rzemieślnicze.

Można tu wyodrębnić:

Ludowe:
pasiaki - tkaniny o szerokości ok. 140 cm, wykonywane najczęściej chałupniczo, gdzie osnowa i wątek wykonane są z ręcznie przędzionej cienkiej wełny. Zastosowanie na wątek przędzy barwionej na różne kolory daje w efekcie tkaniny o poprzecznych pasach. Najczęściej stosowany jest splot skośny \beginmatrix \frac3 \quad\quad 1 \endmatrix. Wzór tworzą zarówno osnowa jak i wątek. Zastosowanie ? narzuty
chodniki ? tzw. szmaciaki, tkaniny o szerokości od 60 do 80 cm. Na bazie lnianej lub konopnej osnowy, podwójnej lub potrójnej, przeplatany jest w splocie płóciennym wątek ze ścinków starych tkanin. Kolory układane są zupełnie przypadkowo, dając mieszaninę kolorowych poprzecznych kresek, lub grupami w jednym kolorze, dając efekt poprzecznych pasów. Wzór tworzy kolorowy wątek
futrzaki ? tkaniny o szerokości od 80 do 140 cm, osnowa lniana lub konopna, podwójna lub potrójna, wątek wykonany ze ścinków futer daje dość gruby wyrób o ciekawej kolorystyce i fakturze. Wzór tworzy puszysty wątek. Stosowane jako narzuty, dywaniki itp.
kapy - tkaniny wykonywane z wykorzystaniem maszyn Jacquarda, z przędzy bawełnianej (wątek) i jedwabnej (osnowa). Tkaniny o wymiarach ok. 1,8 x 2,2 m i wielkoformatowych wzorach, wielowarstwowe. Wzór tworzy barwna osnowa. Stosowane jako narzuty
maty - dekoracyjne tkaniny w których osnowę stanowi mocna przędza lniana, natomiast jako wątek stosuje się różne materiały takie jak słoma, trzcina, bambus lub cienkie drewniane listewki.
Artystyczne ? kilimy płochowe i grzebyczkowe
sumaki ? tkaniny o różnych wymiarach, wykonane całkowicie z wełny, których cechą charakterystyczną jest reliefowa powierzchnia. Tworzy ją wzór wykonany z wątku haftującego. Osnowę i wątek wiążący wykonuje się z jednobarwnej przędzy podwójnej lub potrójnej, a wątek haftujący z grubszej, wielobarwnej przędzy pojedynczej. Wątek haftujący przeplata się nad czterema nitkami osnowy w prawo, następnie pod dwiema w lewo, dalej nad czterema w prawo, pod dwiema w lewo itd. Wątkiem tym zapełnia się tylko miejsca tworzące wzór na tle płótna z osnowy i wątku wiążącego. Po każdym zapełnieniu wszystkich elementów wzoru wątkiem haftującym przerzuca się wątek wiążący
kilimy płochowe - dekoracyjne tkaniny o dość dużej grubości tkane przy użyciu grubo przędzionej wełny (wątek) na lnianej osnowie. Każdy wątek przybijany jest do krawędzi tkaniny, która tworzy linię prostą, płochą. Stosuje się tu kolorowe geometryczne wzory. We wzorach nie występują praktycznie linie krzywe. Każdy wzór to zbiór większych lub mniejszych kwadratów (kostek). Linie ukośne wzoru mają formę schodków. Schodki są tym bardziej widoczne im grubszy zastosowano wątek. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy
kilimy grzebyczkowe ? gobeliny, wielobarwne obrazy, tworzone są najczęściej z półproduktów podobnych jak kilimy płochowe, ale zupełnie inną techniką. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy, co jest nadrzędną zasadą przy tworzeniu tego typu wyrobu. Jeśli we wszystkich typach tkanin wątek układa się poprzecznie wzdłuż linii prostej, to w gobelinie wątek jest układany w sposób pozornie chaotyczny, tworząc różne linie krzywe, tzw. pagórki. Dlatego do przybijania wątku używa się specjalnego ciężkiego grzebyka (stąd nazwa). Do wytwarzania gobelinów stosuje się wątek wełniany lub jedwabny, o różnej grubości, barwiony na wiele odcieni kolorów. Daje to możliwość uzyskania "barwnych obrazów". Efekt podobny do grafiki rastrowej. W projektach gobelinów należy unikać długich linii pionowych, ponieważ pozostają wówczas nieprzewiązane nitki osnowy (dziury). Niektórzy twórcy pozostawiają takie dziury, traktując je jako dodatkowy efekt artystyczny, inni ręcznie zszywają je od lewej strony. Gobeliny wykonywane w średniowieczu, z cienkiej przędzy jedwabnej lub wełnianej, nazywano tapiseriami lub oponami. Tą samą techniką wykonane są również arrasy.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina#Tkaniny_artystyczne

Rola tkanin we wnętrzu

Tkaniny - bardzo ważny element każdego wnętrza, często spychany na drugi plan. Bardzo łatwo za pomocą tekstylnych dodatków stworzyć zupełnie inny styl. To jest ten etap, kiedy można poszaleć i podkreślić indywidualny charakter każdego wnętrza. Poduszki, zasłony, pościel, dywany - to wszystko razem powinno tworzyć spójną całość, co nie znaczy jednak że ma być nudno. Jeśli mamy dobrą bazę (którą tworzą podłoga, ściany, stale elementy zabudowy, itd). to można osiągnąć praktycznie wszystko - pasować będą zarówno intensywne kolory, mocne wzory, jak i eleganckie połączenie czerni z bielą.

Dobór kolorów we wnętrzu

Kolory we wnętrzu to jedna z najważniejszych kwestii. Mówi się, że obecnie króluje czerń i biel, jednak nie jest to wcale prawda. Graficzne wnętrza wymagają ogromnej samodyscypliny, są bardzo efektowne, jednak zdecydowanie nie jest to rozwiązanie dla każdego. Kolory najlepioej prezentują się w dodatkach, co będę powtarzać do znudzenia. Masz swój ulubiony kolor - świetnie, ale to nie znaczy, że całe pomieszczenie musi byc np. niebieskie! Takie pokoje sa naprawdę fatalne, nie da się w nich ani odpocząć, ani pracować. Nadmiasr wzorów i kolorów nie wpływa pozytywnie na nasza psychikę, jest drażniący, czasmi wręcz stresujący. Uwielbiasz róż? Swietnie! Różowa kanapa może prezentować się naprawdę cudownie, np. w połączeniu z grafitem. Jednak różowe ściany, dywan, kanapa, obrazki i meble doprowadzą każdego normalnego człowieka do szaleństwa. Tak więc po pierwsze - UMIAR.

O tkaninie z Wikipedii

Tkanina ? wyrób włókienniczy płaski powstający w wyniku przeplatania ze sobą (według założonego splotu) wzajemnie prostopadłych układów nitek osnowy i wątku.

Proces wytwarzania tkaniny nazywa się tkaniem i wykonywany jest na krosnach tkackich (ręcznych lub mechanicznych). Półproduktem do produkcji tkanin jest przędza tkacka.

Pierwsze wyroby przypominające tkaninę tworzono już przed ośmioma tysiącami lat. Nie były to tkaniny w dzisiejszym rozumieniu, ponieważ składały się z luźno splecionych ze sobą włókien, traw, pasków skór zwierzęcych, cienkich gałęzi czy pnączy. Powstawały w ten sposób plecionki, strukturą przypominające tkaniny. Były to wyroby o ograniczonych i najczęściej niewielkich wymiarach. Tkanina lniana, w wyrafinowanej formie, bardzo cienka, przejrzysta, miała swój początek w starożytnym Egipcie w okresie Starego Państwa ok. XXVII wiek p.n.e. - XXII wiek p.n.e.. Zachowało się wiele malowideł i zapisów o produkcji lnu i jego wykorzystaniu przez starożytnych Egipcjan. Dopiero opanowanie techniki skręcania włókien na mokro (przędze mokroprzędne) zapoczątkowało przemysłowe wytwarzanie tkanin lnianych.

Tkaniny, w odróżnieniu od pozostałych typów płaskich wyrobów włókienniczych, powstają zawsze z dwóch układów nitek - osnowy i wątku. Połączenie tych dwóch układów według określonego porządku (splotu) tworzy strukturę tkaniny. Właściwości nitek osnowy i wątku wpływają na właściwości wytworzonej z nich tkaniny. Zatem podstawowe parametry struktury tkaniny to:

Splot tkacki ? wpływa na wygląd i przeznaczenie tkaniny. Możliwość łączenia splotów powoduje, że otrzymuje się olbrzymią liczbę rozwiązań splotowych tkanin o różnym przeznaczeniu.
Liczność (gęstość) osnowy i wątku ? wpływa na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Wrobienie osnowy i wątku ? w tkaninie nitki osnowy i wątku oplatają nitki układu przeciwnego, tworząc linię falistą. Wskutek tego długość nitki osnowy w 1 metrze tkaniny jest nieco większa niż 1 metr, a długość pojedynczego wątku jest większa niż szerokość tkaniny. Różnica ta zależy od splotu tkackiego, liczności nitek osnowy i wątku, grubości nitek oraz techniki wytwarzania. Stosunek tej różnicy do pozornej długości sfalowanej nitki w tkaninie wyrażony w procentach określa tzw. wrobienie (osnowy lub wątku), które w większości tkanin wynosi od kilku do kilkunastu procent. W niektórych typach tkanin wrobienie nitek może osiągać nawet kilkaset procent. Wielkość wrobienia ma wpływ na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Grubość ? numer przędzy i jej rodzaj ma zasadniczy wpływ na przeznaczenie tkaniny.
Zmiana jednego lub kilku parametrów zmienia radykalnie właściwości tkaniny, takie jak grubość, masę powierzchniową (gęstość powierzchniową), elastyczność, przepuszczalność itp. Zatem dla tkaniny o określonym przeznaczeniu należy indywidualnie dobrać poszczególne parametry.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina

Zasłony - dobry pomysł!

Moim zdaniem dobrze dopasowane zasłony potrafią zupełnie zmienić charakter wnętrza. Jestem jednak zdecydowanie po stronie zasłon sięgających do podłogi - dodają pomieszczeniu przytulności i nie kończą się gdzieś dziwnie przy parapecie. Wiele osób uważa takie rozwiązanie za niepraktyczne - zasłony łapią wtedy więcej kurzu, plączą się po podłodze (wcale nie muszą, mogą być tak przycięte, by jej nie dotykały), czy też zasłaniają kaloryfer. Przede wszystkim - tylko grube zasłony mogą stanowić dla kaloryferów problem. zaletą zasłon jest to, że łatwo je dopasować, można je skrócić, jednak nie muszą być na wymiar, tak jak rolety. Bez wątpienia dodają wnętrzu przytulności, a w sypialni zasłonią światło. świetnie opasują zarówno do nowoczesnych wnętrz, jak i do klasycznych.

Rozrywkowo

Rozrywkowo - potrzebujesz zespołu muzycznego? Sprawdź zespół na bankiet

Nie lubisz biegać? Trenuj taniec!

Taniec jest świetnym sposobem na spalenie zbędnych kalorii i uwolnienie pozytywnej energii. Nie każdy musi biegać, lub chodzić na fitness, za to wiele kobiet bardzo chętnie w ramach aktywności fizycznej, wolałaby uprawiać taniec towarzyski. Jeśli chcesz schudnąć, ale na myśl o bieganiu dostajesz zadyszki, to zdecydowanie warto zastanowić się nad czymś innym. Taniec nie tylko pomaga w spalaniu kalorii, ale tez ładnie kształtuje mięśnie - brzucha, pośladków, czy ud. Do tego jest to bardzo przyjemna forma spędzania wolnego czasu :).

Samba - kilka faktów (z Wikipedii)

Samba to taniec brazylijski. Prawdopodobnie wywodzi się z tańca "w kółko" afrykańskich ludów Bantu, bowiem samba turniejowa tańczona jest "po kole". Obecnie także jeden z tańców towarzyskich, wchodzący w zestaw pięciu tańców latynoamerykańskich obok rumby, cza-czy, paso doble i jive'a.

Typowe tempo samby to ok. 54-56 taktów/min. W Sambie nałożone są na siebie dwa rytmy: rytm synkopowany (ósemka z kropką, szesnastka i ćwierćnuta), rozliczany jako na "raz-e-dwa" oraz rytm składający się z czterech ósemek, rozliczny jako "raz-i-dwa-i".

Podobnie jak w innych tańcach latynoamerykańskich, figury podstawowe można tańczyć w trzymaniu zamkniętym (prawa dłoń partnerki trzymana przez lewą dłoń partnera mniej więcej na wysokości ich wzroku, lewa ręka partnerki leży luźno na prawym barku partnera, prawa dłoń partnera na lewej łopatce partnerki) lub w trzymaniu otwartym (prawa dłoń partnerki trzymana przez lewą dłoń partnera na wysokości bioder, prawa ręka partnerki oraz prawa dłoń partnera odprowadzone naturalnie do boku na wysokości barku).

Jednak poza rzadko tańczonymi figurami podstawowymi, samba ma charakter progresywny ? tańcząca para szybko przemieszcza się po całym parkiecie. Samba zwana jest tańcem kochanków. Jest tam bardzo dużo ruchów intymnych, wyrażających uczucia. Ruch samby przypomina falowanie partnerów. W wielu figurach partnerzy kolejno obiegają się dookoła, jakby starając się przechytrzyć nawzajem i wyprzedzić w drodze do mety. Tańczenie samby może też przypominać bieganie po rozżarzonych węglach, na których trzeba jak najkrócej stawać, by się nie poparzyć. Natomiast w niektórych figurach, np. w Bota Fogos, stopy wykonują ruch, niczym grabie, lub nogi ptaka, zgrabiając znalezione skarby.

By zwiększyć dynamikę i progresję tańca, ciało jest utrzymywane nad przednią częścią stóp. Charakterystyczny falujący ruch w sambie w znacznej mierze wypływa z pracy przepony polegającej na wypychaniu do przodu bioder i potem ich powrocie do tyłu.

Na turniejach tańca samba tańczona jest jako pierwsza, natomiast na turniejach par zawodowych jest ona drugim tańcem.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Samba_(taniec_towarzyski)

Definicja rewii tanecznej

Rewia (z fr. la revue) ? widowisko teatralne czerpiące z różnych estetyk i gatunków, m.in. spektaklu, kabaretu, opery, operetki, baletu. Wykorzystuje elementy gry aktorskiej, tańca i śpiewu. Często charakteryzuje się przepychem dekoracji i kostiumów artystów w niej występujących.

Gatunek rewiowy wykształcił się w XIX wieku w Stanach Zjednoczonych. Światowymi centrami sztuki rewiowej stały się Paryż i Las Vegas.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rewia_%28przedstawienie%29

Aranżowanie i dekorowanie

Dekorowanie mieszkania to temat rzeka, szczególnie dla znających się na tym. W sprzedaży można teraz znaleźć coraz więcej firm zajmujących się sprzedażą stylizowanych mebli np. belldeco. Dzięki nim możemy stworzyć każdy styl w naszym wnętrzu.

Kolor we wnętrz

Kolory we wnętrzu to jedna z najważniejszych kwestii. Mówi się, że obecnie króluje czerń i biel, jednak nie jest to wcale prawda. Graficzne wnętrza wymagają ogromnej samodyscypliny, są bardzo efektowne, jednak zdecydowanie nie jest to rozwiązanie dla każdego. Kolory najlepioej prezentują się w dodatkach, co będę powtarzać do znudzenia. Masz swój ulubiony kolor - świetnie, ale to nie znaczy, że całe pomieszczenie musi byc np. niebieskie! Takie pokoje sa naprawdę fatalne, nie da się w nich ani odpocząć, ani pracować. Nadmiasr wzorów i kolorów nie wpływa pozytywnie na nasza psychikę, jest drażniący, czasmi wręcz stresujący. Uwielbiasz róż? Swietnie! Różowa kanapa może prezentować się naprawdę cudownie, np. w połączeniu z grafitem. Jednak różowe ściany, dywan, kanapa, obrazki i meble doprowadzą każdego normalnego człowieka do szaleństwa. Tak więc po pierwsze - UMIAR.

O zasłonach

Moim zdaniem dobrze dopasowane zasłony potrafią zupełnie zmienić charakter wnętrza. Jestem jednak zdecydowanie po stronie zasłon sięgających do podłogi - dodają pomieszczeniu przytulności i nie kończą się gdzieś dziwnie przy parapecie. Wiele osób uważa takie rozwiązanie za niepraktyczne - zasłony łapią wtedy więcej kurzu, plączą się po podłodze (wcale nie muszą, mogą być tak przycięte, by jej nie dotykały), czy też zasłaniają kaloryfer. Przede wszystkim - tylko grube zasłony mogą stanowić dla kaloryferów problem. zaletą zasłon jest to, że łatwo je dopasować, można je skrócić, jednak nie muszą być na wymiar, tak jak rolety. Bez wątpienia dodają wnętrzu przytulności, a w sypialni zasłonią światło. świetnie opasują zarówno do nowoczesnych wnętrz, jak i do klasycznych.

Rola tkanin we wnętrzu

Tkaniny - bardzo ważny element każdego wnętrza, często spychany na drugi plan. Bardzo łatwo za pomocą tekstylnych dodatków stworzyć zupełnie inny styl. To jest ten etap, kiedy można poszaleć i podkreślić indywidualny charakter każdego wnętrza. Poduszki, zasłony, pościel, dywany - to wszystko razem powinno tworzyć spójną całość, co nie znaczy jednak że ma być nudno. Jeśli mamy dobrą bazę (którą tworzą podłoga, ściany, stale elementy zabudowy, itd). to można osiągnąć praktycznie wszystko - pasować będą zarówno intensywne kolory, mocne wzory, jak i eleganckie połączenie czerni z bielą.

Tkaniny artystyczne i ludowe

Osobną grupę tworzą tkaniny ludowe i artystyczne. Wytwarzane najczęściej w sposób chałupniczy, ręcznie, na prostych, drewnianych warsztatach tkackich, lub nawet na drewnianych ramach przy pomocy specjalnego grzebyka lub ciężkiego widelca. Surowcem do wykonywania takich tkanin jest średnio gruba, podwójna przędza lniana lub konopna na osnowę i bardzo gruba, pojedyncza, ręcznie przędziona, przędza wełniana na wątek. Jako wątek stosuje się również ścinki tkanin, futer, łodygi traw, słomę, trzcinę, pędy bambusa, a nawet cienkie listewki drewniane. Najczęściej stosowanymi w tych tkaninach splotami tkackimi jest splot płócienny lub skośny. Wspólną cechą tych tkanin jest wzór tworzony przez barwny, nitkowany (fakturowany) wątek. Wszystkie te tkaniny rozpoczyna się i kończy odcinkiem (ok. 2 cm) tkaniny, wykonanej wątkiem z takiej samej przędzy jak osnowa. Z wolnych końców osnowy wykonuje się frędzle. Ten typ tkanin produkują również małe zakłady rzemieślnicze.

Można tu wyodrębnić:

Ludowe:
pasiaki - tkaniny o szerokości ok. 140 cm, wykonywane najczęściej chałupniczo, gdzie osnowa i wątek wykonane są z ręcznie przędzionej cienkiej wełny. Zastosowanie na wątek przędzy barwionej na różne kolory daje w efekcie tkaniny o poprzecznych pasach. Najczęściej stosowany jest splot skośny \beginmatrix \frac3 \quad\quad 1 \endmatrix. Wzór tworzą zarówno osnowa jak i wątek. Zastosowanie ? narzuty
chodniki ? tzw. szmaciaki, tkaniny o szerokości od 60 do 80 cm. Na bazie lnianej lub konopnej osnowy, podwójnej lub potrójnej, przeplatany jest w splocie płóciennym wątek ze ścinków starych tkanin. Kolory układane są zupełnie przypadkowo, dając mieszaninę kolorowych poprzecznych kresek, lub grupami w jednym kolorze, dając efekt poprzecznych pasów. Wzór tworzy kolorowy wątek
futrzaki ? tkaniny o szerokości od 80 do 140 cm, osnowa lniana lub konopna, podwójna lub potrójna, wątek wykonany ze ścinków futer daje dość gruby wyrób o ciekawej kolorystyce i fakturze. Wzór tworzy puszysty wątek. Stosowane jako narzuty, dywaniki itp.
kapy - tkaniny wykonywane z wykorzystaniem maszyn Jacquarda, z przędzy bawełnianej (wątek) i jedwabnej (osnowa). Tkaniny o wymiarach ok. 1,8 x 2,2 m i wielkoformatowych wzorach, wielowarstwowe. Wzór tworzy barwna osnowa. Stosowane jako narzuty
maty - dekoracyjne tkaniny w których osnowę stanowi mocna przędza lniana, natomiast jako wątek stosuje się różne materiały takie jak słoma, trzcina, bambus lub cienkie drewniane listewki.
Artystyczne ? kilimy płochowe i grzebyczkowe
sumaki ? tkaniny o różnych wymiarach, wykonane całkowicie z wełny, których cechą charakterystyczną jest reliefowa powierzchnia. Tworzy ją wzór wykonany z wątku haftującego. Osnowę i wątek wiążący wykonuje się z jednobarwnej przędzy podwójnej lub potrójnej, a wątek haftujący z grubszej, wielobarwnej przędzy pojedynczej. Wątek haftujący przeplata się nad czterema nitkami osnowy w prawo, następnie pod dwiema w lewo, dalej nad czterema w prawo, pod dwiema w lewo itd. Wątkiem tym zapełnia się tylko miejsca tworzące wzór na tle płótna z osnowy i wątku wiążącego. Po każdym zapełnieniu wszystkich elementów wzoru wątkiem haftującym przerzuca się wątek wiążący
kilimy płochowe - dekoracyjne tkaniny o dość dużej grubości tkane przy użyciu grubo przędzionej wełny (wątek) na lnianej osnowie. Każdy wątek przybijany jest do krawędzi tkaniny, która tworzy linię prostą, płochą. Stosuje się tu kolorowe geometryczne wzory. We wzorach nie występują praktycznie linie krzywe. Każdy wzór to zbiór większych lub mniejszych kwadratów (kostek). Linie ukośne wzoru mają formę schodków. Schodki są tym bardziej widoczne im grubszy zastosowano wątek. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy
kilimy grzebyczkowe ? gobeliny, wielobarwne obrazy, tworzone są najczęściej z półproduktów podobnych jak kilimy płochowe, ale zupełnie inną techniką. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy, co jest nadrzędną zasadą przy tworzeniu tego typu wyrobu. Jeśli we wszystkich typach tkanin wątek układa się poprzecznie wzdłuż linii prostej, to w gobelinie wątek jest układany w sposób pozornie chaotyczny, tworząc różne linie krzywe, tzw. pagórki. Dlatego do przybijania wątku używa się specjalnego ciężkiego grzebyka (stąd nazwa). Do wytwarzania gobelinów stosuje się wątek wełniany lub jedwabny, o różnej grubości, barwiony na wiele odcieni kolorów. Daje to możliwość uzyskania "barwnych obrazów". Efekt podobny do grafiki rastrowej. W projektach gobelinów należy unikać długich linii pionowych, ponieważ pozostają wówczas nieprzewiązane nitki osnowy (dziury). Niektórzy twórcy pozostawiają takie dziury, traktując je jako dodatkowy efekt artystyczny, inni ręcznie zszywają je od lewej strony. Gobeliny wykonywane w średniowieczu, z cienkiej przędzy jedwabnej lub wełnianej, nazywano tapiseriami lub oponami. Tą samą techniką wykonane są również arrasy.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina#Tkaniny_artystyczne

Zasłony - ważny detal

Wybór tkaniny na zasłonę jest bardzo ważny. Nie wiesz co wybrać? Zobacz ofertę: tkaniny dekoracyjne sklep internetowy

Zalety zasłon

Moim zdaniem dobrze dopasowane zasłony potrafią zupełnie zmienić charakter wnętrza. Jestem jednak zdecydowanie po stronie zasłon sięgających do podłogi - dodają pomieszczeniu przytulności i nie kończą się gdzieś dziwnie przy parapecie. Wiele osób uważa takie rozwiązanie za niepraktyczne - zasłony łapią wtedy więcej kurzu, plączą się po podłodze (wcale nie muszą, mogą być tak przycięte, by jej nie dotykały), czy też zasłaniają kaloryfer. Przede wszystkim - tylko grube zasłony mogą stanowić dla kaloryferów problem. zaletą zasłon jest to, że łatwo je dopasować, można je skrócić, jednak nie muszą być na wymiar, tak jak rolety. Bez wątpienia dodają wnętrzu przytulności, a w sypialni zasłonią światło. świetnie opasują zarówno do nowoczesnych wnętrz, jak i do klasycznych.

Tkaniny artystyczne, za Wikipedią

Osobną grupę tworzą tkaniny ludowe i artystyczne. Wytwarzane najczęściej w sposób chałupniczy, ręcznie, na prostych, drewnianych warsztatach tkackich, lub nawet na drewnianych ramach przy pomocy specjalnego grzebyka lub ciężkiego widelca. Surowcem do wykonywania takich tkanin jest średnio gruba, podwójna przędza lniana lub konopna na osnowę i bardzo gruba, pojedyncza, ręcznie przędziona, przędza wełniana na wątek. Jako wątek stosuje się również ścinki tkanin, futer, łodygi traw, słomę, trzcinę, pędy bambusa, a nawet cienkie listewki drewniane. Najczęściej stosowanymi w tych tkaninach splotami tkackimi jest splot płócienny lub skośny. Wspólną cechą tych tkanin jest wzór tworzony przez barwny, nitkowany (fakturowany) wątek. Wszystkie te tkaniny rozpoczyna się i kończy odcinkiem (ok. 2 cm) tkaniny, wykonanej wątkiem z takiej samej przędzy jak osnowa. Z wolnych końców osnowy wykonuje się frędzle. Ten typ tkanin produkują również małe zakłady rzemieślnicze.

Można tu wyodrębnić:

Ludowe:
pasiaki - tkaniny o szerokości ok. 140 cm, wykonywane najczęściej chałupniczo, gdzie osnowa i wątek wykonane są z ręcznie przędzionej cienkiej wełny. Zastosowanie na wątek przędzy barwionej na różne kolory daje w efekcie tkaniny o poprzecznych pasach. Najczęściej stosowany jest splot skośny \beginmatrix \frac3 \quad\quad 1 \endmatrix. Wzór tworzą zarówno osnowa jak i wątek. Zastosowanie ? narzuty
chodniki ? tzw. szmaciaki, tkaniny o szerokości od 60 do 80 cm. Na bazie lnianej lub konopnej osnowy, podwójnej lub potrójnej, przeplatany jest w splocie płóciennym wątek ze ścinków starych tkanin. Kolory układane są zupełnie przypadkowo, dając mieszaninę kolorowych poprzecznych kresek, lub grupami w jednym kolorze, dając efekt poprzecznych pasów. Wzór tworzy kolorowy wątek
futrzaki ? tkaniny o szerokości od 80 do 140 cm, osnowa lniana lub konopna, podwójna lub potrójna, wątek wykonany ze ścinków futer daje dość gruby wyrób o ciekawej kolorystyce i fakturze. Wzór tworzy puszysty wątek. Stosowane jako narzuty, dywaniki itp.
kapy - tkaniny wykonywane z wykorzystaniem maszyn Jacquarda, z przędzy bawełnianej (wątek) i jedwabnej (osnowa). Tkaniny o wymiarach ok. 1,8 x 2,2 m i wielkoformatowych wzorach, wielowarstwowe. Wzór tworzy barwna osnowa. Stosowane jako narzuty
maty - dekoracyjne tkaniny w których osnowę stanowi mocna przędza lniana, natomiast jako wątek stosuje się różne materiały takie jak słoma, trzcina, bambus lub cienkie drewniane listewki.
Artystyczne ? kilimy płochowe i grzebyczkowe
sumaki ? tkaniny o różnych wymiarach, wykonane całkowicie z wełny, których cechą charakterystyczną jest reliefowa powierzchnia. Tworzy ją wzór wykonany z wątku haftującego. Osnowę i wątek wiążący wykonuje się z jednobarwnej przędzy podwójnej lub potrójnej, a wątek haftujący z grubszej, wielobarwnej przędzy pojedynczej. Wątek haftujący przeplata się nad czterema nitkami osnowy w prawo, następnie pod dwiema w lewo, dalej nad czterema w prawo, pod dwiema w lewo itd. Wątkiem tym zapełnia się tylko miejsca tworzące wzór na tle płótna z osnowy i wątku wiążącego. Po każdym zapełnieniu wszystkich elementów wzoru wątkiem haftującym przerzuca się wątek wiążący
kilimy płochowe - dekoracyjne tkaniny o dość dużej grubości tkane przy użyciu grubo przędzionej wełny (wątek) na lnianej osnowie. Każdy wątek przybijany jest do krawędzi tkaniny, która tworzy linię prostą, płochą. Stosuje się tu kolorowe geometryczne wzory. We wzorach nie występują praktycznie linie krzywe. Każdy wzór to zbiór większych lub mniejszych kwadratów (kostek). Linie ukośne wzoru mają formę schodków. Schodki są tym bardziej widoczne im grubszy zastosowano wątek. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy
kilimy grzebyczkowe ? gobeliny, wielobarwne obrazy, tworzone są najczęściej z półproduktów podobnych jak kilimy płochowe, ale zupełnie inną techniką. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy, co jest nadrzędną zasadą przy tworzeniu tego typu wyrobu. Jeśli we wszystkich typach tkanin wątek układa się poprzecznie wzdłuż linii prostej, to w gobelinie wątek jest układany w sposób pozornie chaotyczny, tworząc różne linie krzywe, tzw. pagórki. Dlatego do przybijania wątku używa się specjalnego ciężkiego grzebyka (stąd nazwa). Do wytwarzania gobelinów stosuje się wątek wełniany lub jedwabny, o różnej grubości, barwiony na wiele odcieni kolorów. Daje to możliwość uzyskania "barwnych obrazów". Efekt podobny do grafiki rastrowej. W projektach gobelinów należy unikać długich linii pionowych, ponieważ pozostają wówczas nieprzewiązane nitki osnowy (dziury). Niektórzy twórcy pozostawiają takie dziury, traktując je jako dodatkowy efekt artystyczny, inni ręcznie zszywają je od lewej strony. Gobeliny wykonywane w średniowieczu, z cienkiej przędzy jedwabnej lub wełnianej, nazywano tapiseriami lub oponami. Tą samą techniką wykonane są również arrasy.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina#Tkaniny_artystyczne

Kolor we wnętrz

Kolory we wnętrzu to jedna z najważniejszych kwestii. Mówi się, że obecnie króluje czerń i biel, jednak nie jest to wcale prawda. Graficzne wnętrza wymagają ogromnej samodyscypliny, są bardzo efektowne, jednak zdecydowanie nie jest to rozwiązanie dla każdego. Kolory najlepioej prezentują się w dodatkach, co będę powtarzać do znudzenia. Masz swój ulubiony kolor - świetnie, ale to nie znaczy, że całe pomieszczenie musi byc np. niebieskie! Takie pokoje sa naprawdę fatalne, nie da się w nich ani odpocząć, ani pracować. Nadmiasr wzorów i kolorów nie wpływa pozytywnie na nasza psychikę, jest drażniący, czasmi wręcz stresujący. Uwielbiasz róż? Swietnie! Różowa kanapa może prezentować się naprawdę cudownie, np. w połączeniu z grafitem. Jednak różowe ściany, dywan, kanapa, obrazki i meble doprowadzą każdego normalnego człowieka do szaleństwa. Tak więc po pierwsze - UMIAR.

O dodatkach tekstylnych

Tkaniny - bardzo ważny element każdego wnętrza, często spychany na drugi plan. Bardzo łatwo za pomocą tekstylnych dodatków stworzyć zupełnie inny styl. To jest ten etap, kiedy można poszaleć i podkreślić indywidualny charakter każdego wnętrza. Poduszki, zasłony, pościel, dywany - to wszystko razem powinno tworzyć spójną całość, co nie znaczy jednak że ma być nudno. Jeśli mamy dobrą bazę (którą tworzą podłoga, ściany, stale elementy zabudowy, itd). to można osiągnąć praktycznie wszystko - pasować będą zarówno intensywne kolory, mocne wzory, jak i eleganckie połączenie czerni z bielą.

O stresie i depresji słów kilka

Więcej informacji na temat stresu, depresji i lęków znajdziesz tutaj ataki paniki

Sposoby na stres

Współcześnie niestety stres jest codziennością praktycznie każdego. Problemy ze stresem mają już dzieci w szkole. Niestety nie każdy ma dobrą atmosferę w pracy czy też satysfakcjonujące zarobki, wielu ludzi po prostu się przepracowuje bo nie mają innego wyjścia. Jak radzić sobie ze stresem? Wiadomo - idealnie byłoby wyeliminować przyczyny, jednak często to jest niemożliwe. Zamiast tego często sięgamy po umilacze, które szkodzą naszemu zdrowiu - alkohol, słodycze, czy też papierosy. Jedną z dobrych metod jest aktywny tryb życia i wysiłek fizyczny. Pozwala nam pozbyć się złych emocji i wyzwala endorfiny. Spróbuj znaleźć pasję, która cię zrelaksuje - to z pewnością pomoże zachować psychiczną równowagę. To nieprawda, że musi to być kosztowne i modne hobby, czy też wymagające dużego zaangażowania.

Stres w pracy - definicja

Stres w pracy to stan dyskomfortu psychicznego wywołany rozbieżnością pomiędzy warunkami i wymaganiami stawianymi pracownikowi a jego możliwościami poradzenia sobie z nimi w danym momencie. Pracownik dostrzega ten rozdźwięk jako zagrożenie swego zdrowia, życia lub własnej integralności.

Do czynników zagrażających w obszarze wymagań zalicza się m.in.:

przeciążenie ilościowe pracą ? na pracowniku spoczywa obowiązek wykonania dużej liczby zadań w krótkim czasie a warunki pracy uniemożliwiają koncentrację,
przeciążenie jakościowe pracą, powodowane m.in. przez: zadania trudne lub skomplikowane umysłowo wymagające ciągłego dokształcania pracownika,
niedociążenie jakościowe, będące skutkiem takich sytuacji, jak m.in.: monotonia pracy lub praca poniżej możliwości pracownika,
konfliktowość roli oddziałująca na pracownika w sytuacjach takich, jak: konieczność godzenia sprzecznych interesów czy praca w sytuacji uzyskiwania sprzecznych poleceń.
Sytuacje zagrażające w obszarze kontroli nad pracą obejmują przykładowo:

brak jasności co do zakresu zadań albo odpowiedzialności,
brak jasności w zakresie kryteriów oceny pracy i/lub brak informacji zwrotnej o wynikach pracy,
brak jasności co do celów pracy i stawianych wymagań,
niskie poczucie bezpieczeństwa w pracy.
Zagrożenia w zakresie wsparcia społecznego to m.in. :

utrudniony kontakt z przełożonym,
praca w izolacji,
brak systemu motywacyjnego,
system motywacyjny nastawiony na rywalizację.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Stres_w_pracy

Przygniębienie, czy depresja?

Każdy z nas ma czasami doła. Czasami wydaje nam się, że sprawa jest poważna, jednak kiedy możemy mówić o depresji? Jest to choroba, więc wymaga zdiagnozowania przez psychiatrę, i jeśli naprawdę podejrzewamy u siebie ten problem, to warto pójść do lekarza. Depresja to nie jest zwykłe przygnębienie i nie musi być wywołana przez jakieś traumatyczne zdarzenie. Może się pojawić zupełnie bez powodu. Jeżeli jesteśmy tak bardzo zdołowani, że utrudnia nam to codzienne funkcjonowanie - to bardzo ważny sygnał alarmowy. Warto najpierw poszukać (np w internecie) szerszych informacji i znaleźć dobrego lekarza, który nie zignoruje naszych problemów.

Te najgorsze lęki

Każdy się czegoś boi. Wielu z nas obawia się choroby, utraty pracy, czy też straty bliskiej osoby. Są to naturalne lęki, które towarzyszą większości ludzi. Wiemy, że wcześniej czy później będziemy musieli stanąć twarzą w twarz z traumatyczną sytuacją - każdy może stracić bliską osobą, każdy może zachorować, każdy może stracić pracę. To są te najsilniejsze lęki i najbardziej obciążające psychicznie sytuacje. Bardzo trudno jest po takich przejściach wrócić do normalnego życia, a często okazuje się to wręcz niemożliwe. I chyba tego boimy się najbardziej - że stracimy w życiu to, co dla nas najważniejsze, że stracimy poczucie sensu. Brzmi bardzo pesymistycznie, jednak każdy z nas czasami ma takie myśli.

Wikipedia - zaburzenia depresyjne:

Zaburzenia depresyjne lub depresja endogenna lub depresja ? są terminami najczęściej odnoszącymi się do endogennych zespołów depresyjnych, które występują w przebiegu chorób afektywnych (określanych także jako: zaburzenia afektywne, zaburzenia nastroju). Terminy te są stopniowo wypierane przez pochodzący z amerykańskiej klasyfikacji DSM-IV termin "duża depresja" (ang. major depression), którego odpowiednikiem w europejskiej klasyfikacji ICD-10 jest termin "epizod depresyjny". Należy jednak zaznaczyć, że choć zakresy znaczeniowe wymienionych określeń zachodzą na siebie, to nie są one w pełni równoznaczne i zostały stworzone dla różnych celów.

Epizod depresyjny (epizod depresji endogennej) może mieć miejsce zarówno w przebiegu choroby afektywnej jednobiegunowej, jak i choroby afektywnej dwubiegunowej - stąd, mówi się odpowiednio o depresji jednobiegunowej lub o depresji dwubiegunowej.

Niekiedy, termin depresja jest również stosowany w innym, szerszym znaczeniu - zespołu (ang. syndrome) objawów depresyjnych czyli zespołu depresyjnego. Zarówno zespoły depresyjne endogenne, jak i zespoły depresyjne o innym podłożu, mogą charakteryzować się występowaniem tych samych objawów psychopatologicznych, w szczególności: obniżenia nastroju (smutek, przygnębienie), niezdolności do przeżywania przyjemności (anhedonia), obniżenia napędu psychoruchowego i zaburzenia rytmu okołodobowego.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zaburzenia_depresyjne

Kilka przydatnych porad o podróżowaniu

Busy i vany to świetny sposób na przetransportowanie sporej ilości osób. Tego rodzaju rozwiązanie jest bardzo dobre dla sporych i zorganizowanych wycieczek. Należy poznać takie oferty jak wynajem busa Łódź, z różnych źródeł. Oczywiście warto rozważyć też inne środki lokomocji.

Co to taksówka? Definicja

Według polskiego prawa o ruchu drogowym taksówka to pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagażu podręcznego za ustaloną na podstawie taksometru opłatą.

Służy do świadczenia nieregularnych usług przewozowych, pasażerskich lub pasażersko-towarowych, zazwyczaj stosunkowo niewielkiej odległości, w granicach miasta lub jego okolic. W wielu miastach na świecie, taksówki są malowane na jednolity kolorem np. w Wielkiej Brytanii czarny, w Niemczech kremowy, w USA i Azji żółty.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Taksówka

Busy, taksówki i komunikacja miejska w podróży

Ludzie lubią podróżować. To fakt, ale nie każdy ma ku temu możliwości. Sporo osób nie ma nawet samochodu, którym mogliby pojechać na wycieczkę. Korzysta się więc ze środków transportu publicznego, miejskiego i tak dalej. W grę wchodzą również taksówki, zaliczane raczej do tych drogich środków transportu, jednak dalej cieszące się jako taką popularnością. Nie ważne na jaki środek transportu się zdecydujemy, ważny jest cel i to czy i w jakim czasie go osiągniemy. W większym lub mniejszym komforcie- zatłoczonego autobusu chyba nikt nie lubi ;) .

Taksówkowe transfery

Decydując się na transport taksówką musimy się liczyć z większym kosztem przejazdu. W zamian jednak jest to podróż dość komfortowa, większość taksówek ma klimatyzację, a kierowca często ma coś ciekawego do powiedzenia. Popularne ostatnio stały się transfery lotniskowe, głównie dlatego, że Polacy coraz częściej latają za granicę w celach zarobkowych. Nie przyjeżdżają na lotnisko swoim samochodem, często są podwożeni przez kogoś z rodziny lub właśnie taksówkę. Taksówka względem innych możliwości powrotu z lotniska wydaję się być niezłą opcją, bo kto chciałby wsiadać do pociągu po podróży samolotem?

Taksówką drożej

Nie do końca prawdą jest, że taksówki są drogie. Pamiętajmy, że taki taksówkarz, zwłaszcza ten długodystansowy, musi jeszcze dojechać do bazy. Liczmy więc odległość podwójnie. Oczywiście może się trafić, że akurat ktoś będzie chciał trasę dokładnie odwrotną do naszej i w efekcie taksówkarz zarobi podwójnie, takie sytuacje jednak zdarzają się rzadko. Zanim jednak zdecydujemy się na podróż taksówką, watro przejrzeć oferty różnych firm. Może to pomóc w rozliczeniu kosztów takiej podróży i będziemy mogli wybrać najkorzystniejszą dla nas ofertę przewozu z punktu 'a' do punktu 'b'.

Nie daj się oszukać

Nie bądźmy obojętni jeżeli podejrzewamy, że taksometr jest uszkodzony, albo po prostu nabija kilometry za szybko. Niestety część taksówek ma uszkodzone lub po prostu stare taksometry. Jak w prosty sposób się zabezpieczyć przed ewentualnym oszustwem? Wystarczy mieć telefon z nawigacją i aktualną mapą. Dzisiejsze nawigacje dość dokładnie odmierzają odległość, więc jeżeli na GPS'ie wyjdzie nam 250 km, a na taksometrze 300- to znak, że coś jest nie tak. Wiadomo, że nie należy się przejmować kiedy różnica wyniesie kilka kilometrów, ale przy większej liczbie, daje to do myślenia.

Francja w Twoim domu, style Vintage i inne

Dzisiaj trochę o wystroju wnętrz. Jest wiele metod na udekorowanie wnętrza, które opiszę w tym artykule np. fajnym pomysłem jest szkło la rochere lub jakieś inne. O tym i o innych rzeczach przeczytasz w tym wpisie. Zachęcam do przeczytania

Rola tkanin we wnętrzu

Tkaniny - bardzo ważny element każdego wnętrza, często spychany na drugi plan. Bardzo łatwo za pomocą tekstylnych dodatków stworzyć zupełnie inny styl. To jest ten etap, kiedy można poszaleć i podkreślić indywidualny charakter każdego wnętrza. Poduszki, zasłony, pościel, dywany - to wszystko razem powinno tworzyć spójną całość, co nie znaczy jednak że ma być nudno. Jeśli mamy dobrą bazę (którą tworzą podłoga, ściany, stale elementy zabudowy, itd). to można osiągnąć praktycznie wszystko - pasować będą zarówno intensywne kolory, mocne wzory, jak i eleganckie połączenie czerni z bielą.

O tkaninie z Wikipedii

Tkanina ? wyrób włókienniczy płaski powstający w wyniku przeplatania ze sobą (według założonego splotu) wzajemnie prostopadłych układów nitek osnowy i wątku.

Proces wytwarzania tkaniny nazywa się tkaniem i wykonywany jest na krosnach tkackich (ręcznych lub mechanicznych). Półproduktem do produkcji tkanin jest przędza tkacka.

Pierwsze wyroby przypominające tkaninę tworzono już przed ośmioma tysiącami lat. Nie były to tkaniny w dzisiejszym rozumieniu, ponieważ składały się z luźno splecionych ze sobą włókien, traw, pasków skór zwierzęcych, cienkich gałęzi czy pnączy. Powstawały w ten sposób plecionki, strukturą przypominające tkaniny. Były to wyroby o ograniczonych i najczęściej niewielkich wymiarach. Tkanina lniana, w wyrafinowanej formie, bardzo cienka, przejrzysta, miała swój początek w starożytnym Egipcie w okresie Starego Państwa ok. XXVII wiek p.n.e. - XXII wiek p.n.e.. Zachowało się wiele malowideł i zapisów o produkcji lnu i jego wykorzystaniu przez starożytnych Egipcjan. Dopiero opanowanie techniki skręcania włókien na mokro (przędze mokroprzędne) zapoczątkowało przemysłowe wytwarzanie tkanin lnianych.

Tkaniny, w odróżnieniu od pozostałych typów płaskich wyrobów włókienniczych, powstają zawsze z dwóch układów nitek - osnowy i wątku. Połączenie tych dwóch układów według określonego porządku (splotu) tworzy strukturę tkaniny. Właściwości nitek osnowy i wątku wpływają na właściwości wytworzonej z nich tkaniny. Zatem podstawowe parametry struktury tkaniny to:

Splot tkacki ? wpływa na wygląd i przeznaczenie tkaniny. Możliwość łączenia splotów powoduje, że otrzymuje się olbrzymią liczbę rozwiązań splotowych tkanin o różnym przeznaczeniu.
Liczność (gęstość) osnowy i wątku ? wpływa na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Wrobienie osnowy i wątku ? w tkaninie nitki osnowy i wątku oplatają nitki układu przeciwnego, tworząc linię falistą. Wskutek tego długość nitki osnowy w 1 metrze tkaniny jest nieco większa niż 1 metr, a długość pojedynczego wątku jest większa niż szerokość tkaniny. Różnica ta zależy od splotu tkackiego, liczności nitek osnowy i wątku, grubości nitek oraz techniki wytwarzania. Stosunek tej różnicy do pozornej długości sfalowanej nitki w tkaninie wyrażony w procentach określa tzw. wrobienie (osnowy lub wątku), które w większości tkanin wynosi od kilku do kilkunastu procent. W niektórych typach tkanin wrobienie nitek może osiągać nawet kilkaset procent. Wielkość wrobienia ma wpływ na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Grubość ? numer przędzy i jej rodzaj ma zasadniczy wpływ na przeznaczenie tkaniny.
Zmiana jednego lub kilku parametrów zmienia radykalnie właściwości tkaniny, takie jak grubość, masę powierzchniową (gęstość powierzchniową), elastyczność, przepuszczalność itp. Zatem dla tkaniny o określonym przeznaczeniu należy indywidualnie dobrać poszczególne parametry.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina

Tkaniny artystyczne, za Wikipedią

Osobną grupę tworzą tkaniny ludowe i artystyczne. Wytwarzane najczęściej w sposób chałupniczy, ręcznie, na prostych, drewnianych warsztatach tkackich, lub nawet na drewnianych ramach przy pomocy specjalnego grzebyka lub ciężkiego widelca. Surowcem do wykonywania takich tkanin jest średnio gruba, podwójna przędza lniana lub konopna na osnowę i bardzo gruba, pojedyncza, ręcznie przędziona, przędza wełniana na wątek. Jako wątek stosuje się również ścinki tkanin, futer, łodygi traw, słomę, trzcinę, pędy bambusa, a nawet cienkie listewki drewniane. Najczęściej stosowanymi w tych tkaninach splotami tkackimi jest splot płócienny lub skośny. Wspólną cechą tych tkanin jest wzór tworzony przez barwny, nitkowany (fakturowany) wątek. Wszystkie te tkaniny rozpoczyna się i kończy odcinkiem (ok. 2 cm) tkaniny, wykonanej wątkiem z takiej samej przędzy jak osnowa. Z wolnych końców osnowy wykonuje się frędzle. Ten typ tkanin produkują również małe zakłady rzemieślnicze.

Można tu wyodrębnić:

Ludowe:
pasiaki - tkaniny o szerokości ok. 140 cm, wykonywane najczęściej chałupniczo, gdzie osnowa i wątek wykonane są z ręcznie przędzionej cienkiej wełny. Zastosowanie na wątek przędzy barwionej na różne kolory daje w efekcie tkaniny o poprzecznych pasach. Najczęściej stosowany jest splot skośny \beginmatrix \frac3 \quad\quad 1 \endmatrix. Wzór tworzą zarówno osnowa jak i wątek. Zastosowanie ? narzuty
chodniki ? tzw. szmaciaki, tkaniny o szerokości od 60 do 80 cm. Na bazie lnianej lub konopnej osnowy, podwójnej lub potrójnej, przeplatany jest w splocie płóciennym wątek ze ścinków starych tkanin. Kolory układane są zupełnie przypadkowo, dając mieszaninę kolorowych poprzecznych kresek, lub grupami w jednym kolorze, dając efekt poprzecznych pasów. Wzór tworzy kolorowy wątek
futrzaki ? tkaniny o szerokości od 80 do 140 cm, osnowa lniana lub konopna, podwójna lub potrójna, wątek wykonany ze ścinków futer daje dość gruby wyrób o ciekawej kolorystyce i fakturze. Wzór tworzy puszysty wątek. Stosowane jako narzuty, dywaniki itp.
kapy - tkaniny wykonywane z wykorzystaniem maszyn Jacquarda, z przędzy bawełnianej (wątek) i jedwabnej (osnowa). Tkaniny o wymiarach ok. 1,8 x 2,2 m i wielkoformatowych wzorach, wielowarstwowe. Wzór tworzy barwna osnowa. Stosowane jako narzuty
maty - dekoracyjne tkaniny w których osnowę stanowi mocna przędza lniana, natomiast jako wątek stosuje się różne materiały takie jak słoma, trzcina, bambus lub cienkie drewniane listewki.
Artystyczne ? kilimy płochowe i grzebyczkowe
sumaki ? tkaniny o różnych wymiarach, wykonane całkowicie z wełny, których cechą charakterystyczną jest reliefowa powierzchnia. Tworzy ją wzór wykonany z wątku haftującego. Osnowę i wątek wiążący wykonuje się z jednobarwnej przędzy podwójnej lub potrójnej, a wątek haftujący z grubszej, wielobarwnej przędzy pojedynczej. Wątek haftujący przeplata się nad czterema nitkami osnowy w prawo, następnie pod dwiema w lewo, dalej nad czterema w prawo, pod dwiema w lewo itd. Wątkiem tym zapełnia się tylko miejsca tworzące wzór na tle płótna z osnowy i wątku wiążącego. Po każdym zapełnieniu wszystkich elementów wzoru wątkiem haftującym przerzuca się wątek wiążący
kilimy płochowe - dekoracyjne tkaniny o dość dużej grubości tkane przy użyciu grubo przędzionej wełny (wątek) na lnianej osnowie. Każdy wątek przybijany jest do krawędzi tkaniny, która tworzy linię prostą, płochą. Stosuje się tu kolorowe geometryczne wzory. We wzorach nie występują praktycznie linie krzywe. Każdy wzór to zbiór większych lub mniejszych kwadratów (kostek). Linie ukośne wzoru mają formę schodków. Schodki są tym bardziej widoczne im grubszy zastosowano wątek. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy
kilimy grzebyczkowe ? gobeliny, wielobarwne obrazy, tworzone są najczęściej z półproduktów podobnych jak kilimy płochowe, ale zupełnie inną techniką. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy, co jest nadrzędną zasadą przy tworzeniu tego typu wyrobu. Jeśli we wszystkich typach tkanin wątek układa się poprzecznie wzdłuż linii prostej, to w gobelinie wątek jest układany w sposób pozornie chaotyczny, tworząc różne linie krzywe, tzw. pagórki. Dlatego do przybijania wątku używa się specjalnego ciężkiego grzebyka (stąd nazwa). Do wytwarzania gobelinów stosuje się wątek wełniany lub jedwabny, o różnej grubości, barwiony na wiele odcieni kolorów. Daje to możliwość uzyskania "barwnych obrazów". Efekt podobny do grafiki rastrowej. W projektach gobelinów należy unikać długich linii pionowych, ponieważ pozostają wówczas nieprzewiązane nitki osnowy (dziury). Niektórzy twórcy pozostawiają takie dziury, traktując je jako dodatkowy efekt artystyczny, inni ręcznie zszywają je od lewej strony. Gobeliny wykonywane w średniowieczu, z cienkiej przędzy jedwabnej lub wełnianej, nazywano tapiseriami lub oponami. Tą samą techniką wykonane są również arrasy.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina#Tkaniny_artystyczne

Zasłony - dobry pomysł!

Moim zdaniem dobrze dopasowane zasłony potrafią zupełnie zmienić charakter wnętrza. Jestem jednak zdecydowanie po stronie zasłon sięgających do podłogi - dodają pomieszczeniu przytulności i nie kończą się gdzieś dziwnie przy parapecie. Wiele osób uważa takie rozwiązanie za niepraktyczne - zasłony łapią wtedy więcej kurzu, plączą się po podłodze (wcale nie muszą, mogą być tak przycięte, by jej nie dotykały), czy też zasłaniają kaloryfer. Przede wszystkim - tylko grube zasłony mogą stanowić dla kaloryferów problem. zaletą zasłon jest to, że łatwo je dopasować, można je skrócić, jednak nie muszą być na wymiar, tak jak rolety. Bez wątpienia dodają wnętrzu przytulności, a w sypialni zasłonią światło. świetnie opasują zarówno do nowoczesnych wnętrz, jak i do klasycznych.

O kolorach we wnętrzu

Kolory we wnętrzu to jedna z najważniejszych kwestii. Mówi się, że obecnie króluje czerń i biel, jednak nie jest to wcale prawda. Graficzne wnętrza wymagają ogromnej samodyscypliny, są bardzo efektowne, jednak zdecydowanie nie jest to rozwiązanie dla każdego. Kolory najlepioej prezentują się w dodatkach, co będę powtarzać do znudzenia. Masz swój ulubiony kolor - świetnie, ale to nie znaczy, że całe pomieszczenie musi byc np. niebieskie! Takie pokoje sa naprawdę fatalne, nie da się w nich ani odpocząć, ani pracować. Nadmiasr wzorów i kolorów nie wpływa pozytywnie na nasza psychikę, jest drażniący, czasmi wręcz stresujący. Uwielbiasz róż? Swietnie! Różowa kanapa może prezentować się naprawdę cudownie, np. w połączeniu z grafitem. Jednak różowe ściany, dywan, kanapa, obrazki i meble doprowadzą każdego normalnego człowieka do szaleństwa. Tak więc po pierwsze - UMIAR.

Z perspektywy drona

Chcesz wyjątkowe i oryginalne zdjęcia? Może zainteresuje cię filmowanie z drona filmowanie z drona lublin

Drony - coraz popularniejsze

Filmy z drona są naprawdę widowiskowe, najlepiej z tej perspektywy wypadają nieruchomości i zabytki (pałace, nowe osiedla, dobra architektura) i natura (torfowiska, góry, itd). Nic dziwnego, że użycie tych "samolocików" jest coraz popularniejsze. Niestety wielu ludzi traktuje to jako doskonałą zabawkę, na przykład dla dziecka. Pamiętajmy, że dron może być potencjalnie niebezpieczny, może nagle spaść z wysokości komuś na głowę, lub źle i niemajętnie sterowany może wpaść na kogoś. A to może spowodować obrażenia. Nie warto ignorować kwestii bezpieczeństwa!

Definicja drona

Bezzałogowy statek latający (ang. unmanned aerial vehicle, UAV), bezzałogowy system latający (ang. unmanned aerial system, UAS1), dron2 ? statek powietrzny, który nie wymaga do lotu załogi obecnej na pokładzie oraz nie ma możliwości zabierania pasażerów, pilotowany zdalnie lub wykonujący lot autonomicznie. Bezzałogowe statki latające obecnie wykorzystywane są głównie przez siły zbrojne do obserwacji i rozpoznania przez co zwykle wyposażone są w osprzęt służący do obserwacji w postaci głowic optoelektronicznych. Uzbrojone i przeznaczone do wykonywania działań bojowych statki są określane jako Unmanned combat air vehicle (UCAV).


RQ-1 Predator
Urządzenia tego rodzaju, bez żadnego wyposażenia, już od czasów I wojny światowej stosowane były do trenowania oddziałów przeciwlotniczych jako latające cele. Latające bomby V-1 stosowane przez Niemców do bombardowania Londynu czy też pociski manewrujące też zaliczane mogłyby być do kategorii UAV, niemniej pojazdy tego typu są bronią samą w sobie i nie mogą być powtórnie wykorzystane.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bezza%C5%82ogowy_statek_lataj%C4%85cy

Drony a bezpieczeństwo

Póki co prawo nie reguluje kwestii użycia dronów. Nie trzeba mieć ani specjalnych uprawnień, ani żadnych certyfikatów, nie ma tez zakazów ich użycia. Jednak wiadomo, jest to urządzenie, które swoją masę posiada i teoretycznie może stworzyć zagrożenie, jeśli znajdzie się w nieodpowiednich rękach. Sterowanie jest teoretycznie proste, jednak wymaga określonych umiejętności manualnych, nie wspominając o zrobieniu dobrych filmów. Jeśli marzą nam się zdjęcia z tej perspektywy - naprawdę lepiej powierzyć to komuś, kto już wie, jak drona obsłużyć.

Okna we wnętrzu

Uszkodzona roleta, czy żaluzje? To nie znaczy, że musisz kupić nowe. Wszystko da się naprawić! naprawa żaluzji warszawa

Co to jest tkanina?

Tkanina ? wyrób włókienniczy płaski powstający w wyniku przeplatania ze sobą (według założonego splotu) wzajemnie prostopadłych układów nitek osnowy i wątku.

Proces wytwarzania tkaniny nazywa się tkaniem i wykonywany jest na krosnach tkackich (ręcznych lub mechanicznych). Półproduktem do produkcji tkanin jest przędza tkacka.

Pierwsze wyroby przypominające tkaninę tworzono już przed ośmioma tysiącami lat. Nie były to tkaniny w dzisiejszym rozumieniu, ponieważ składały się z luźno splecionych ze sobą włókien, traw, pasków skór zwierzęcych, cienkich gałęzi czy pnączy. Powstawały w ten sposób plecionki, strukturą przypominające tkaniny. Były to wyroby o ograniczonych i najczęściej niewielkich wymiarach. Tkanina lniana, w wyrafinowanej formie, bardzo cienka, przejrzysta, miała swój początek w starożytnym Egipcie w okresie Starego Państwa ok. XXVII wiek p.n.e. - XXII wiek p.n.e.. Zachowało się wiele malowideł i zapisów o produkcji lnu i jego wykorzystaniu przez starożytnych Egipcjan. Dopiero opanowanie techniki skręcania włókien na mokro (przędze mokroprzędne) zapoczątkowało przemysłowe wytwarzanie tkanin lnianych.

Tkaniny, w odróżnieniu od pozostałych typów płaskich wyrobów włókienniczych, powstają zawsze z dwóch układów nitek - osnowy i wątku. Połączenie tych dwóch układów według określonego porządku (splotu) tworzy strukturę tkaniny. Właściwości nitek osnowy i wątku wpływają na właściwości wytworzonej z nich tkaniny. Zatem podstawowe parametry struktury tkaniny to:

Splot tkacki ? wpływa na wygląd i przeznaczenie tkaniny. Możliwość łączenia splotów powoduje, że otrzymuje się olbrzymią liczbę rozwiązań splotowych tkanin o różnym przeznaczeniu.
Liczność (gęstość) osnowy i wątku ? wpływa na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Wrobienie osnowy i wątku ? w tkaninie nitki osnowy i wątku oplatają nitki układu przeciwnego, tworząc linię falistą. Wskutek tego długość nitki osnowy w 1 metrze tkaniny jest nieco większa niż 1 metr, a długość pojedynczego wątku jest większa niż szerokość tkaniny. Różnica ta zależy od splotu tkackiego, liczności nitek osnowy i wątku, grubości nitek oraz techniki wytwarzania. Stosunek tej różnicy do pozornej długości sfalowanej nitki w tkaninie wyrażony w procentach określa tzw. wrobienie (osnowy lub wątku), które w większości tkanin wynosi od kilku do kilkunastu procent. W niektórych typach tkanin wrobienie nitek może osiągać nawet kilkaset procent. Wielkość wrobienia ma wpływ na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Grubość ? numer przędzy i jej rodzaj ma zasadniczy wpływ na przeznaczenie tkaniny.
Zmiana jednego lub kilku parametrów zmienia radykalnie właściwości tkaniny, takie jak grubość, masę powierzchniową (gęstość powierzchniową), elastyczność, przepuszczalność itp. Zatem dla tkaniny o określonym przeznaczeniu należy indywidualnie dobrać poszczególne parametry.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina

Rola tkanin we wnętrzu

Tkaniny - bardzo ważny element każdego wnętrza, często spychany na drugi plan. Bardzo łatwo za pomocą tekstylnych dodatków stworzyć zupełnie inny styl. To jest ten etap, kiedy można poszaleć i podkreślić indywidualny charakter każdego wnętrza. Poduszki, zasłony, pościel, dywany - to wszystko razem powinno tworzyć spójną całość, co nie znaczy jednak że ma być nudno. Jeśli mamy dobrą bazę (którą tworzą podłoga, ściany, stale elementy zabudowy, itd). to można osiągnąć praktycznie wszystko - pasować będą zarówno intensywne kolory, mocne wzory, jak i eleganckie połączenie czerni z bielą.

Tkaniny artystyczne i ludowe

Osobną grupę tworzą tkaniny ludowe i artystyczne. Wytwarzane najczęściej w sposób chałupniczy, ręcznie, na prostych, drewnianych warsztatach tkackich, lub nawet na drewnianych ramach przy pomocy specjalnego grzebyka lub ciężkiego widelca. Surowcem do wykonywania takich tkanin jest średnio gruba, podwójna przędza lniana lub konopna na osnowę i bardzo gruba, pojedyncza, ręcznie przędziona, przędza wełniana na wątek. Jako wątek stosuje się również ścinki tkanin, futer, łodygi traw, słomę, trzcinę, pędy bambusa, a nawet cienkie listewki drewniane. Najczęściej stosowanymi w tych tkaninach splotami tkackimi jest splot płócienny lub skośny. Wspólną cechą tych tkanin jest wzór tworzony przez barwny, nitkowany (fakturowany) wątek. Wszystkie te tkaniny rozpoczyna się i kończy odcinkiem (ok. 2 cm) tkaniny, wykonanej wątkiem z takiej samej przędzy jak osnowa. Z wolnych końców osnowy wykonuje się frędzle. Ten typ tkanin produkują również małe zakłady rzemieślnicze.

Można tu wyodrębnić:

Ludowe:
pasiaki - tkaniny o szerokości ok. 140 cm, wykonywane najczęściej chałupniczo, gdzie osnowa i wątek wykonane są z ręcznie przędzionej cienkiej wełny. Zastosowanie na wątek przędzy barwionej na różne kolory daje w efekcie tkaniny o poprzecznych pasach. Najczęściej stosowany jest splot skośny \beginmatrix \frac3 \quad\quad 1 \endmatrix. Wzór tworzą zarówno osnowa jak i wątek. Zastosowanie ? narzuty
chodniki ? tzw. szmaciaki, tkaniny o szerokości od 60 do 80 cm. Na bazie lnianej lub konopnej osnowy, podwójnej lub potrójnej, przeplatany jest w splocie płóciennym wątek ze ścinków starych tkanin. Kolory układane są zupełnie przypadkowo, dając mieszaninę kolorowych poprzecznych kresek, lub grupami w jednym kolorze, dając efekt poprzecznych pasów. Wzór tworzy kolorowy wątek
futrzaki ? tkaniny o szerokości od 80 do 140 cm, osnowa lniana lub konopna, podwójna lub potrójna, wątek wykonany ze ścinków futer daje dość gruby wyrób o ciekawej kolorystyce i fakturze. Wzór tworzy puszysty wątek. Stosowane jako narzuty, dywaniki itp.
kapy - tkaniny wykonywane z wykorzystaniem maszyn Jacquarda, z przędzy bawełnianej (wątek) i jedwabnej (osnowa). Tkaniny o wymiarach ok. 1,8 x 2,2 m i wielkoformatowych wzorach, wielowarstwowe. Wzór tworzy barwna osnowa. Stosowane jako narzuty
maty - dekoracyjne tkaniny w których osnowę stanowi mocna przędza lniana, natomiast jako wątek stosuje się różne materiały takie jak słoma, trzcina, bambus lub cienkie drewniane listewki.
Artystyczne ? kilimy płochowe i grzebyczkowe
sumaki ? tkaniny o różnych wymiarach, wykonane całkowicie z wełny, których cechą charakterystyczną jest reliefowa powierzchnia. Tworzy ją wzór wykonany z wątku haftującego. Osnowę i wątek wiążący wykonuje się z jednobarwnej przędzy podwójnej lub potrójnej, a wątek haftujący z grubszej, wielobarwnej przędzy pojedynczej. Wątek haftujący przeplata się nad czterema nitkami osnowy w prawo, następnie pod dwiema w lewo, dalej nad czterema w prawo, pod dwiema w lewo itd. Wątkiem tym zapełnia się tylko miejsca tworzące wzór na tle płótna z osnowy i wątku wiążącego. Po każdym zapełnieniu wszystkich elementów wzoru wątkiem haftującym przerzuca się wątek wiążący
kilimy płochowe - dekoracyjne tkaniny o dość dużej grubości tkane przy użyciu grubo przędzionej wełny (wątek) na lnianej osnowie. Każdy wątek przybijany jest do krawędzi tkaniny, która tworzy linię prostą, płochą. Stosuje się tu kolorowe geometryczne wzory. We wzorach nie występują praktycznie linie krzywe. Każdy wzór to zbiór większych lub mniejszych kwadratów (kostek). Linie ukośne wzoru mają formę schodków. Schodki są tym bardziej widoczne im grubszy zastosowano wątek. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy
kilimy grzebyczkowe ? gobeliny, wielobarwne obrazy, tworzone są najczęściej z półproduktów podobnych jak kilimy płochowe, ale zupełnie inną techniką. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy, co jest nadrzędną zasadą przy tworzeniu tego typu wyrobu. Jeśli we wszystkich typach tkanin wątek układa się poprzecznie wzdłuż linii prostej, to w gobelinie wątek jest układany w sposób pozornie chaotyczny, tworząc różne linie krzywe, tzw. pagórki. Dlatego do przybijania wątku używa się specjalnego ciężkiego grzebyka (stąd nazwa). Do wytwarzania gobelinów stosuje się wątek wełniany lub jedwabny, o różnej grubości, barwiony na wiele odcieni kolorów. Daje to możliwość uzyskania "barwnych obrazów". Efekt podobny do grafiki rastrowej. W projektach gobelinów należy unikać długich linii pionowych, ponieważ pozostają wówczas nieprzewiązane nitki osnowy (dziury). Niektórzy twórcy pozostawiają takie dziury, traktując je jako dodatkowy efekt artystyczny, inni ręcznie zszywają je od lewej strony. Gobeliny wykonywane w średniowieczu, z cienkiej przędzy jedwabnej lub wełnianej, nazywano tapiseriami lub oponami. Tą samą techniką wykonane są również arrasy.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina#Tkaniny_artystyczne

Domowe i mieszkaniowe style- krótki artykuł

Urządzając dom trzeba pamiętać o wielu szczegółach, które dadzą ostateczny efekt. W WC warto zadbać o odpowiedni kolor i styl wyposażenia oraz dodatków. W kuchni natomiast warto zwrócić uwagę na najmniejsze szczegóły takie jak naczynia- które powinny być z różnych materiałów np. melamina. Podobnie powinniśmy postąpić z każdym pomieszczeniem w domu

O tkaninach artystycznych

Osobną grupę tworzą tkaniny ludowe i artystyczne. Wytwarzane najczęściej w sposób chałupniczy, ręcznie, na prostych, drewnianych warsztatach tkackich, lub nawet na drewnianych ramach przy pomocy specjalnego grzebyka lub ciężkiego widelca. Surowcem do wykonywania takich tkanin jest średnio gruba, podwójna przędza lniana lub konopna na osnowę i bardzo gruba, pojedyncza, ręcznie przędziona, przędza wełniana na wątek. Jako wątek stosuje się również ścinki tkanin, futer, łodygi traw, słomę, trzcinę, pędy bambusa, a nawet cienkie listewki drewniane. Najczęściej stosowanymi w tych tkaninach splotami tkackimi jest splot płócienny lub skośny. Wspólną cechą tych tkanin jest wzór tworzony przez barwny, nitkowany (fakturowany) wątek. Wszystkie te tkaniny rozpoczyna się i kończy odcinkiem (ok. 2 cm) tkaniny, wykonanej wątkiem z takiej samej przędzy jak osnowa. Z wolnych końców osnowy wykonuje się frędzle. Ten typ tkanin produkują również małe zakłady rzemieślnicze.

Można tu wyodrębnić:

Ludowe:
pasiaki - tkaniny o szerokości ok. 140 cm, wykonywane najczęściej chałupniczo, gdzie osnowa i wątek wykonane są z ręcznie przędzionej cienkiej wełny. Zastosowanie na wątek przędzy barwionej na różne kolory daje w efekcie tkaniny o poprzecznych pasach. Najczęściej stosowany jest splot skośny \beginmatrix \frac3 \quad\quad 1 \endmatrix. Wzór tworzą zarówno osnowa jak i wątek. Zastosowanie ? narzuty
chodniki ? tzw. szmaciaki, tkaniny o szerokości od 60 do 80 cm. Na bazie lnianej lub konopnej osnowy, podwójnej lub potrójnej, przeplatany jest w splocie płóciennym wątek ze ścinków starych tkanin. Kolory układane są zupełnie przypadkowo, dając mieszaninę kolorowych poprzecznych kresek, lub grupami w jednym kolorze, dając efekt poprzecznych pasów. Wzór tworzy kolorowy wątek
futrzaki ? tkaniny o szerokości od 80 do 140 cm, osnowa lniana lub konopna, podwójna lub potrójna, wątek wykonany ze ścinków futer daje dość gruby wyrób o ciekawej kolorystyce i fakturze. Wzór tworzy puszysty wątek. Stosowane jako narzuty, dywaniki itp.
kapy - tkaniny wykonywane z wykorzystaniem maszyn Jacquarda, z przędzy bawełnianej (wątek) i jedwabnej (osnowa). Tkaniny o wymiarach ok. 1,8 x 2,2 m i wielkoformatowych wzorach, wielowarstwowe. Wzór tworzy barwna osnowa. Stosowane jako narzuty
maty - dekoracyjne tkaniny w których osnowę stanowi mocna przędza lniana, natomiast jako wątek stosuje się różne materiały takie jak słoma, trzcina, bambus lub cienkie drewniane listewki.
Artystyczne ? kilimy płochowe i grzebyczkowe
sumaki ? tkaniny o różnych wymiarach, wykonane całkowicie z wełny, których cechą charakterystyczną jest reliefowa powierzchnia. Tworzy ją wzór wykonany z wątku haftującego. Osnowę i wątek wiążący wykonuje się z jednobarwnej przędzy podwójnej lub potrójnej, a wątek haftujący z grubszej, wielobarwnej przędzy pojedynczej. Wątek haftujący przeplata się nad czterema nitkami osnowy w prawo, następnie pod dwiema w lewo, dalej nad czterema w prawo, pod dwiema w lewo itd. Wątkiem tym zapełnia się tylko miejsca tworzące wzór na tle płótna z osnowy i wątku wiążącego. Po każdym zapełnieniu wszystkich elementów wzoru wątkiem haftującym przerzuca się wątek wiążący
kilimy płochowe - dekoracyjne tkaniny o dość dużej grubości tkane przy użyciu grubo przędzionej wełny (wątek) na lnianej osnowie. Każdy wątek przybijany jest do krawędzi tkaniny, która tworzy linię prostą, płochą. Stosuje się tu kolorowe geometryczne wzory. We wzorach nie występują praktycznie linie krzywe. Każdy wzór to zbiór większych lub mniejszych kwadratów (kostek). Linie ukośne wzoru mają formę schodków. Schodki są tym bardziej widoczne im grubszy zastosowano wątek. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy
kilimy grzebyczkowe ? gobeliny, wielobarwne obrazy, tworzone są najczęściej z półproduktów podobnych jak kilimy płochowe, ale zupełnie inną techniką. Wzór tworzy barwny wątek, całkowicie przykrywający nitki osnowy, co jest nadrzędną zasadą przy tworzeniu tego typu wyrobu. Jeśli we wszystkich typach tkanin wątek układa się poprzecznie wzdłuż linii prostej, to w gobelinie wątek jest układany w sposób pozornie chaotyczny, tworząc różne linie krzywe, tzw. pagórki. Dlatego do przybijania wątku używa się specjalnego ciężkiego grzebyka (stąd nazwa). Do wytwarzania gobelinów stosuje się wątek wełniany lub jedwabny, o różnej grubości, barwiony na wiele odcieni kolorów. Daje to możliwość uzyskania "barwnych obrazów". Efekt podobny do grafiki rastrowej. W projektach gobelinów należy unikać długich linii pionowych, ponieważ pozostają wówczas nieprzewiązane nitki osnowy (dziury). Niektórzy twórcy pozostawiają takie dziury, traktując je jako dodatkowy efekt artystyczny, inni ręcznie zszywają je od lewej strony. Gobeliny wykonywane w średniowieczu, z cienkiej przędzy jedwabnej lub wełnianej, nazywano tapiseriami lub oponami. Tą samą techniką wykonane są również arrasy.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina#Tkaniny_artystyczne

O tkaninie z Wikipedii

Tkanina ? wyrób włókienniczy płaski powstający w wyniku przeplatania ze sobą (według założonego splotu) wzajemnie prostopadłych układów nitek osnowy i wątku.

Proces wytwarzania tkaniny nazywa się tkaniem i wykonywany jest na krosnach tkackich (ręcznych lub mechanicznych). Półproduktem do produkcji tkanin jest przędza tkacka.

Pierwsze wyroby przypominające tkaninę tworzono już przed ośmioma tysiącami lat. Nie były to tkaniny w dzisiejszym rozumieniu, ponieważ składały się z luźno splecionych ze sobą włókien, traw, pasków skór zwierzęcych, cienkich gałęzi czy pnączy. Powstawały w ten sposób plecionki, strukturą przypominające tkaniny. Były to wyroby o ograniczonych i najczęściej niewielkich wymiarach. Tkanina lniana, w wyrafinowanej formie, bardzo cienka, przejrzysta, miała swój początek w starożytnym Egipcie w okresie Starego Państwa ok. XXVII wiek p.n.e. - XXII wiek p.n.e.. Zachowało się wiele malowideł i zapisów o produkcji lnu i jego wykorzystaniu przez starożytnych Egipcjan. Dopiero opanowanie techniki skręcania włókien na mokro (przędze mokroprzędne) zapoczątkowało przemysłowe wytwarzanie tkanin lnianych.

Tkaniny, w odróżnieniu od pozostałych typów płaskich wyrobów włókienniczych, powstają zawsze z dwóch układów nitek - osnowy i wątku. Połączenie tych dwóch układów według określonego porządku (splotu) tworzy strukturę tkaniny. Właściwości nitek osnowy i wątku wpływają na właściwości wytworzonej z nich tkaniny. Zatem podstawowe parametry struktury tkaniny to:

Splot tkacki ? wpływa na wygląd i przeznaczenie tkaniny. Możliwość łączenia splotów powoduje, że otrzymuje się olbrzymią liczbę rozwiązań splotowych tkanin o różnym przeznaczeniu.
Liczność (gęstość) osnowy i wątku ? wpływa na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Wrobienie osnowy i wątku ? w tkaninie nitki osnowy i wątku oplatają nitki układu przeciwnego, tworząc linię falistą. Wskutek tego długość nitki osnowy w 1 metrze tkaniny jest nieco większa niż 1 metr, a długość pojedynczego wątku jest większa niż szerokość tkaniny. Różnica ta zależy od splotu tkackiego, liczności nitek osnowy i wątku, grubości nitek oraz techniki wytwarzania. Stosunek tej różnicy do pozornej długości sfalowanej nitki w tkaninie wyrażony w procentach określa tzw. wrobienie (osnowy lub wątku), które w większości tkanin wynosi od kilku do kilkunastu procent. W niektórych typach tkanin wrobienie nitek może osiągać nawet kilkaset procent. Wielkość wrobienia ma wpływ na elastyczność i przepuszczalność tkaniny.
Grubość ? numer przędzy i jej rodzaj ma zasadniczy wpływ na przeznaczenie tkaniny.
Zmiana jednego lub kilku parametrów zmienia radykalnie właściwości tkaniny, takie jak grubość, masę powierzchniową (gęstość powierzchniową), elastyczność, przepuszczalność itp. Zatem dla tkaniny o określonym przeznaczeniu należy indywidualnie dobrać poszczególne parametry.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tkanina

Rola tkanin we wnętrzu

Tkaniny - bardzo ważny element każdego wnętrza, często spychany na drugi plan. Bardzo łatwo za pomocą tekstylnych dodatków stworzyć zupełnie inny styl. To jest ten etap, kiedy można poszaleć i podkreślić indywidualny charakter każdego wnętrza. Poduszki, zasłony, pościel, dywany - to wszystko razem powinno tworzyć spójną całość, co nie znaczy jednak że ma być nudno. Jeśli mamy dobrą bazę (którą tworzą podłoga, ściany, stale elementy zabudowy, itd). to można osiągnąć praktycznie wszystko - pasować będą zarówno intensywne kolory, mocne wzory, jak i eleganckie połączenie czerni z bielą.

Dobór kolorów we wnętrzu

Kolory we wnętrzu to jedna z najważniejszych kwestii. Mówi się, że obecnie króluje czerń i biel, jednak nie jest to wcale prawda. Graficzne wnętrza wymagają ogromnej samodyscypliny, są bardzo efektowne, jednak zdecydowanie nie jest to rozwiązanie dla każdego. Kolory najlepioej prezentują się w dodatkach, co będę powtarzać do znudzenia. Masz swój ulubiony kolor - świetnie, ale to nie znaczy, że całe pomieszczenie musi byc np. niebieskie! Takie pokoje sa naprawdę fatalne, nie da się w nich ani odpocząć, ani pracować. Nadmiasr wzorów i kolorów nie wpływa pozytywnie na nasza psychikę, jest drażniący, czasmi wręcz stresujący. Uwielbiasz róż? Swietnie! Różowa kanapa może prezentować się naprawdę cudownie, np. w połączeniu z grafitem. Jednak różowe ściany, dywan, kanapa, obrazki i meble doprowadzą każdego normalnego człowieka do szaleństwa. Tak więc po pierwsze - UMIAR.

Zalety zasłon

Moim zdaniem dobrze dopasowane zasłony potrafią zupełnie zmienić charakter wnętrza. Jestem jednak zdecydowanie po stronie zasłon sięgających do podłogi - dodają pomieszczeniu przytulności i nie kończą się gdzieś dziwnie przy parapecie. Wiele osób uważa takie rozwiązanie za niepraktyczne - zasłony łapią wtedy więcej kurzu, plączą się po podłodze (wcale nie muszą, mogą być tak przycięte, by jej nie dotykały), czy też zasłaniają kaloryfer. Przede wszystkim - tylko grube zasłony mogą stanowić dla kaloryferów problem. zaletą zasłon jest to, że łatwo je dopasować, można je skrócić, jednak nie muszą być na wymiar, tak jak rolety. Bez wątpienia dodają wnętrzu przytulności, a w sypialni zasłonią światło. świetnie opasują zarówno do nowoczesnych wnętrz, jak i do klasycznych.

Artykuł o rozrywce

Rozrywkowo - potrzebujesz zespołu muzycznego? Sprawdź zespół na bankiet

Definicja tańca

Taniec to:

zespół zjawisk ruchowych będący transformacją ruchów naturalnych, powstający pod wpływem bodźców emocjonalnych, zazwyczaj skoordynowany z muzyką
forma elementów ruchowych nosząca określoną nazwę (na przykład walc)
przejaw kultury związany z określonym środowiskiem i określoną funkcją (taniec towarzyski, taniec ludowy)
utwór muzyczny skomponowany zasadniczo (lub choćby tylko formalnie) w celu wykonania tańca
poruszanie się w rytm muzyki, zazwyczaj parami lub w grupie, albo w pojedynkę.

Każdy ma dość jasne wyobrażenie o tym, czym jest taniec, potrafi jeśli nawet nie opisać, to przynajmniej go rozpoznać i prawdopodobnie sam kiedyś tańczyłpotrzebne źródło. Od kiedy socjologia podzieliła czynności ludzkie na przyrodzone i kulturalne, taniec zaliczono do czynności kulturalnych. Najprostszy podział, jakiego można dokonać, to wyodrębnienie trzech odmiennych sfer działalności ludzkiej, w których się rozwinął: religia, rozrywka i sztuka. W każdej z nich pełni inne funkcje. Nie jest to podział ani precyzyjny, ani wyczerpujący. Taniec może być także formą terapii (choreoterapia), zaś dla niektórych ludzi jest po prostu pracą. Elementy tańca występują w niektórych dyscyplinach sportu jak: łyżwiarstwo figurowe, pływanie synchroniczne i gimnastyka artystyczna. Taniec jest zaliczany do ćwiczeń rekreacyjnych mających bardzo korzystny wpływ na zdrowie psychofizyczne. W wyniku ruchu ciała w tempie zgodnym z muzyką można wyrazić swoje uczucia, a z samego ruchu czerpać dużą przyjemność.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Taniec

Koncert

Każdy kto kiedykolwiek był na jakimkolwiek koncercie to wie jak fajne jest to doświadczenie.
Dobry zespół jest w stanie znakomicie zabawić publiczność i dostarczyć niezapomnianych wrażeń. Do tego dochodzi kwestia odbioru samej muzyki - mało kto w domu dysponuje takim sprzętem jakiego używa się na koncertach. Jest to efekt sam w sobie.

Jak do tego wszystkiego dołożymy światło i taniec to mamy rewelacyjny show (czyli po polsku - pokaz). Takie coś zawsze robi ogromne wrażenie i pozostawia niezapomniane wspomnienia.

A jakby coś takiego mieć na imprezie firmowej? Na pewno nie była by nudna!

Pokazy taneczne

Czy chciałbyś oglądać pokazy tańca wykonywanego przez zdolne i zręczne tancerki i tancerzy?

Myślę, że nikt nie miał by nic przeciwko, no chyba, że jest "moherową" babcią. Tak więc korzystając z okazji warto nieco bardziej zagłębić się w temat. Oczywiście regularnie organizowane są różne konkursy tańca towarzyskiego, sportowego, tańca na lodzie i tak dalej. Ale tutaj nie chodzi mi o takie pokazy.

Zdecydowanie ciekawszymi są pokazy Samby doskonale znanej z karnawału w Rio de Janeiro. Połączenie efektownych strojów ze zmysłowym tańcem robi wrażenie. No i oczywiście miło się na to wszystko patrzy.

Ostatnimi czasy bardzo modny stał się taniec brzucha. I takie właśnie pokazy, również z efektownymi strojami, warto obejrzeć.

Rodzaje tańca nowoczesnego

Taniec nowoczesny powstał na przełomie XIX i XX wieku jako odłam baletu, w którym jednak zabrakło sztywnych reguł tańca klasycznego. Jego korzenie sięgają Europy, a od ok. 1930 roku opanował także Stany Zjednoczone. Taniec nowoczesny wymaga od tancerza niezwykłej koordynacji ruchów. Aby tańczyć na wysokim poziomie, potrzeba wielu godzin wytężonych treningów, determinacji i poświęcenia.
Rodzaje tańca nowoczesnego

Taniec breakdance to kombinacja ruchów rąk i nóg, wykonywanych najczęściej. Taniec nowoczesny hip hop krystalizował się w Ameryce w latach 1930-1950, wykorzystując elementy folkloru afrykańskiego i indiańskiego. Czołowymi reprezentantami tańca współczesnego byli: Isadora Duncan, Doris Humphrey, Martha Graham.

Układy taneczne, które są charakterystyczne dla tańca nowoczesnego:

breakdance ? rodzaj tańca wymagający odpowiedniej kondycji oraz wysokiego poczucia rytmu;
hip-hop ? jest związany ze street dance, który przyswaja techniki hip-hopowe, takie jak: locking, popping, funk;
electric boogie ? styl tańca nowoczesnego, który jest nazywany ?tańcem robotem?;
disco dance ? to taniec, który pojawił się w latach 70., opiera się na szybkich wymachach nóg i rąk, dopuszcza w swoich układach figury akrobatyczne;
house dance ? tańce, które mają wiele odmian do muzyki house;
funky ? taniec luźny i optymistyczny, oznacza indywidualność, kreatywność i radość z dynamizmu;
bollywood dance ? to hinduski taniec filmowy, jest gorący, dynamiczny, podkreśla dzikość;
afro dance ? grupa tańców rytualnych, które pochodzą z Afryki, są energiczne, pozwalają ukazywać dzikość.


Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Taniec_nowoczesny

Na evencie

Imprezy firmowe albo bankiety mogą się kojarzyć z czymś bardzo nudnym. Aczkolwiek wcale nie musi tak być. Jest kilka naprawdę fajnych sposobów urozmaicenia takiego wydarzenia.

Na pewno jednym z lepszych pomysłów jest zaproszenie zespołu tanecznego. Takie profesjonalne pokazy tańca z pewnością będą ciekawe i uświetnią każdy bankiet czy event.

Czy warto sprzątać?

Poradnik o firma sprzątająca gdańsk - polecam.

Czekam na wasze komentarze i zapraszam na mojego facebooka.

Po co sprzątać?

Każdy chyba czasem tak ma, że nie chce mu się sprzątać. Najgorsze jest to kiedy trzeba samemu posprzątać cały duży dom albo mieszkanie.

Na szczęście w dzisiejszych czasach nie trzeba robić wszystkiego samemu, jeśli ci się nie chce sprzątać albo nie możesz akurat posprzątać albo nie masz czasu to możesz łatwo znaleźć firmę, która posprząta za ciebie.

Wystarczy tylko wpisać w Google odpowiednie zapytanie w połączeniu z nazwą twojego miasta a wyświetlą się strony internetowe firm zajmujących się profesjonalnie sprzątaniem domów czy mieszkań. Wtedy wystarczy zadzwonić i oni przyjadą i posprzątają. Proste prawda?

Sprzątanie bałaganu po remoncie

Z czym kojarzy się remont? Z wszechobecnym pyłem, klejami, zaprawami, szpachlami i farbami. Zwłaszcza większy remont tak właśnie wygląda.

Remontowałem wiele mieszkań i zawsze najgorszą rzeczą po wszystkim było sprzątanie. Z czego najbardziej uciążliwy jest pył z gładzi szpachlowych - dostaje się on dosłownie wszędzie. Wszystko w mieszkaniu jest zakurzone - i to mimo stosowania folii, zasłaniania drzwi i tak dalej.

Aczkolwiek sam pył sprząta się dość łatwo. Bardziej uciążliwe jest usuwanie resztek gładzi czy tynków - dlatego tak ważne podczas remontu jest dokładne i staranne osłanianie powierzchni, które nie mają zostać zabrudzone. Nie ma nic gorszego niż skrobanie zaschniętego tynku i farby z nowych okien. Koszmar.

Czy opłaca się sprzątać samemu?

Jeśli mowa o posprzątaniu własnego pokoju o powierzchni kilku metrów kwadratowych to oczywiście nie ma o czym mówić - warto sprzątnąć samemu. Nie zajmie to wiele czasu.

Co jeśli do posprzątania jest większa powierzchnia? Co jeśli musimy posprzątać cały dom o powierzchni ponad stu metrów? Wtedy na takie sprzątanie trzeba przeznaczyć wiele godzin. W tym miejscu należy zadać sobie jedno podstawowe pytanie - ile warta jest godzina mojej pracy?

Jeśli w ciągu godziny konstruktywnej pracy zawodowej zarabiasz znacznie więcej niż wynosi godzinowa stawka firm lub osób zajmujących się sprzątaniem to nie warto tracić swojego cennego czasu. No chyba, że ktoś bardzo lubi sprzątać jest to forma relaksu w wolnym czasie. Wtedy to spoko, ma sens.

W sytuacji kiedy zarabiamy mniejszą stawkę godzinową niż kosztuje sprzątanie - warto sprzątać samemu. Po prostu to się opłaca.

Regeneracja turbosprężarki

Jak zregenerować turbo? Oto odpowiedź naprawa turbin mielec

Regeneracja turbin

Co zrobić kiedy turbosprężarka w naszym samochodzie zacznie się psuć? Są dwa rozwiązania.

Pierwszym rozwiązaniem, niestety droższym jest zakup nowej turbiny. Jest to może nieco szybsze bo gotową turbinę można dostać niemal od ręki aczkolwiek w przypadku rzadszych modeli samochodów może to wcale nie być takie oczywiste bo może zajść konieczność sprowadzenia nowych części.

Drugim rozwiązaniem jest naprawa zepsutej sprężarki. Jak to można zrobić szybko i sprawnie? Jeśli w naszym mieście jest firma specjalizująca się w regeneracji turbosprężarek to można po prostu tam pojechać i oddać sprężarkę. Natomiast jeśli nie ma takiej możliwości to można po prostu wysłać turbinę do firmy Regmot z Mielca i odebrać od kuriera cześć po profesjonalnej regeneracji. A wysyłka jest nawet gratis w cenie całej usługi. Tak więc również bez problemu.

Turbosprężarka o zmiennej geometrii łopatek

Turbosprężarka o zmiennej geometrii łopatek ? stosowana w samochodach turbosprężarka ze zmiennym kątem nachylenia kierownic spalin płynących do turbiny. Stosowane by zniwelować tzw. efekt turbodziury.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Turbospr%C4%99%C5%BCarka_o_zmiennej_geometrii_%C5%82opatek

Turbodziura

Turbodziura to czas zwłoki pomiędzy zadziałaniem czynnika sterującego (np. zdecydowanym wciśnięciem pedału gazu) a reakcją silnika doładowanego przez turbosprężarkę na to zadziałanie.

Zjawisko jest wynikiem opóźnienia (przesunięcia fazy) pomiędzy chwilowym wydatkiem spalin a zapotrzebowaniem na powietrze w tym momencie w nieustalonych warunkach pracy silnika. Jest wynikiem bezwładności wirnika turbosprężarki i gazodynamicznej więzi pomiędzy zespołem turbosprężarki a silnikiem. Sprężarki mechaniczne nie wykazują tego ograniczenia.

Aby zmniejszyć uciążliwość tego zjawiska, stosuje się różne metody. Stosuje się na przykład zmniejszanie bezwładności wirnika (przez wykonanie go z lżejszych materiałów, na przykład z ceramiki). W silnikach wysokoprężnych, gdzie jest duży wydatek spalin, problem jest mniejszy. Można stosować przewymiarowaną turbosprężarkę i zawory upustowe ograniczające maksymalne ciśnienie doładowania. Możliwe jest stosowanie zespołu dwóch mniejszych turbosprężarek (popularne w silnikach widlastych). Turbosprężarka ze zmiennym kątem łopatek kierujących, zapewniając w miarę stałe obroty wirnika, jest prawdopodobnie najlepszym rozwiązaniem problemu. W zaawansowanych technicznie silnikach iskrowych stosuje się doładowanie dwusystemowe - przy niższych mocach (i małym wydatku spalin) aktywne jest doładowanie mechaniczne, przy większych mocach włącza się do obiegu turbosprężarka - jak w silnikach TSI.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Turbodziura

Rozmaite środki transportu- który wybrać?

Można użyć różnych środków transportu, by dotrzeć do celu - np.taxi modlin. Wiele osób posiada swój własny samochód. Zdarza się, że nie ma nikogo, kto chciałby nas podrzucić na lotnisko. Co wtedy?

Definicja taksówki

Według polskiego prawa o ruchu drogowym taksówka to pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagażu podręcznego za ustaloną na podstawie taksometru opłatą.

Służy do świadczenia nieregularnych usług przewozowych, pasażerskich lub pasażersko-towarowych, zazwyczaj stosunkowo niewielkiej odległości, w granicach miasta lub jego okolic. W wielu miastach na świecie, taksówki są malowane na jednolity kolorem np. w Wielkiej Brytanii czarny, w Niemczech kremowy, w USA i Azji żółty.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Taksówka

Ludzie lubią podróżować. To fakt, ale nie każdy ma ku temu możliwości. Sporo osób nie ma nawet samochodu, którym mogliby pojechać na wycieczkę. Korzysta się więc ze środków transportu publicznego, miejskiego i tak dalej. W grę wchodzą również taksówki, zaliczane raczej do tych drogich środków transportu, jednak dalej cieszące się jako taką popularnością. Nie ważne na jaki środek transportu się zdecydujemy, ważny jest cel i to czy i w jakim czasie go osiągniemy. W większym lub mniejszym komforcie- zatłoczonego autobusu chyba nikt nie lubi ;) .

Korzystanie z usług taksówkarzy

Decydując się na transport taksówką musimy się liczyć z większym kosztem przejazdu. W zamian jednak jest to podróż dość komfortowa, większość taksówek ma klimatyzację, a kierowca często ma coś ciekawego do powiedzenia. Popularne ostatnio stały się transfery lotniskowe, głównie dlatego, że Polacy coraz częściej latają za granicę w celach zarobkowych. Nie przyjeżdżają na lotnisko swoim samochodem, często są podwożeni przez kogoś z rodziny lub właśnie taksówkę. Taksówka względem innych możliwości powrotu z lotniska wydaję się być niezłą opcją, bo kto chciałby wsiadać do pociągu po podróży samolotem?

Do taksówki weź telefon, a po co?

Nie bądźmy obojętni jeżeli podejrzewamy, że taksometr jest uszkodzony, albo po prostu nabija kilometry za szybko. Niestety część taksówek ma uszkodzone lub po prostu stare taksometry. Jak w prosty sposób się zabezpieczyć przed ewentualnym oszustwem? Wystarczy mieć telefon z nawigacją i aktualną mapą. Dzisiejsze nawigacje dość dokładnie odmierzają odległość, więc jeżeli na GPS'ie wyjdzie nam 250 km, a na taksometrze 300- to znak, że coś jest nie tak. Wiadomo, że nie należy się przejmować kiedy różnica wyniesie kilka kilometrów, ale przy większej liczbie, daje to do myślenia.

Nawigacja w telefonie - ubezpieczenie od zepsutego taksometru

Nie bądźmy obojętni jeżeli podejrzewamy, że taksometr jest uszkodzony, albo po prostu nabija kilometry za szybko. Niestety część taksówek ma uszkodzone lub po prostu stare taksometry. Jak w prosty sposób się zabezpieczyć przed ewentualnym oszustwem? Wystarczy mieć telefon z nawigacją i aktualną mapą. Dzisiejsze nawigacje dość dokładnie odmierzają odległość, więc jeżeli na GPS'ie wyjdzie nam 250 km, a na taksometrze 300- to znak, że coś jest nie tak. Wiadomo, że nie należy się przejmować kiedy różnica wyniesie kilka kilometrów, ale przy większej liczbie, daje to do myślenia.

O czyszczeniu dywanów i tapicerek

Czyszczenie tapicerki nie jest zadaniem lekkim, łatwym i przyjemnym. Niektórych plam nie da się usunąć za pomocą dostępnych środków. Jednak zanim załamiesz ręce, skorzystaj z pomocy specjalistycznej firmy czyszczenie tapicerki meblowej wrocław

Czyszczenie dywanów i tapicerek domową metodą

Jest kilka domowych metod na czyszczenie i odświeżenie dywanów i tapicerek. Jeśli chcemy się pozbyc nieprzyjemnych zapachów, to bardzo dobrze zwiąże je soda - wysypujemy na dywan lub tapicerkę, rozprowadzamy równi po powierzchni, zostawiamy na minimum 15 minut (najlepiej pół godziny) i zbieramy ją odkurzaczem. Dzięki temu nie tylko pozbędziemy się nieprzyjemnych zapachów, ale również odzyskamy intensywne kolory materiału.

Historia dywanu

Perskie dywany z włosiem zachowane do dnia dzisiejszego pochodzą z okresu po XVI wieku3, jednak sztuka tkania dywanów w Persji jest znacznie starsza4. Perskie dywany sprzed XVI wieku opisywane były w literaturze i dokumentach historycznych4.

Ksenofont wspomina luksusowe dywany wytwarzane przez Medów4. Zachowane przekazy z podbojów Aleksandra Macedońskiego wspominają, że władca miał znaleźć dywan w grobowcu Cyrusa II Wielkiego4.

Cesarz wschodniorzymski Herakliusz, panujący w latach 610?641, miał zabrać dywan pokaźnych rozmiarów z pałacu Sasanidów po zajęciu Dastjerdu w 628 roku5. Bogato zdobiony dywan z Baharestanu padł łupem Arabów po zdobyciu Ktezyfonu w 637 roku5. O sztuce tkania dywanów w Persji i zręczności tamtejszych rzemieślników pisał chiński podróżnik Xuanzang5. W okresie panowania Umajjadów (661?750) i Abbasydów (750?1258) dywany perskie zdobiły pałace władców Wielkiego Kalifatu Islamskiego5. W okresie panowania Seldżukidów sztuka tkania dywanów rozwinęła się dalej wraz z szerszym zastosowaniem przez tkaczki węzłów typu giordi (tureckich)5. Rzemiosło rozwijało się również pod panowaniem Timurydów (1370?1526) po wprowadzaniu subsydiowania produkcji.

Rozkwit sztuki tkania dywanów przypada jednak na okres panowania Safawidów (1501?1736)6, kiedy dwór królewski zaangażował się w równoczesne wsparcie handlu, rzemiosła i sztuki5. Powstały warsztaty produkujące dywany wyłącznie na zamówienia królewskie. Z nomadycznego rzemiosła zaczął powstawać przemysł, a dywany eksportowano do Indii, Indii Wschodnich, Imperium osmańskiego i do wielu państw Europy3. Szachowie Tahmasp I i Abbas I Wielki obdarowywali dywanami zagranicznych władców i dygnitarzy5. Z tego okresu znanych jest około 1500 dywanów lub ich fragmentów7.

Przemysł dywanowy, jak i cała gospodarka, ucierpiał w okresie 50-letniej walki o władzę pomiędzy Kadżarami i Zandami3. Jego ponowny rozkwit przypada na okres panowania Kadżarów (1794?1925), kiedy władcy zajęli się aktywną promocją dywanów w Europie8. Szach Naser ad-Din Szah Kadżar (1848?1896) prezentował dywany brytyjskiej królowej Wiktorii i na wystawie światowej w Wiedniu w 1873 roku8. W XIX wieku coraz więcej zagranicznych inwestorów angażowało się w masową produkcję dywanów w Iranie, budując manufaktury w Meszhedzie, Tebrizie, Kermanie i Soltanabadzie8. By zapewnić żywe kolory, preferowane przez odbiorców europejskich, zaczęto w produkcji dywanów stosować syntetyczne barwniki anilinowe, co pogorszyło jakość i trwałość wyrobów8. Proces ten został przyhamowany przez Rezę Pahlawiego, za którego panowania rząd wspierał rozwój tradycyjnego wytwórstwa8. Wraz z umacnianiem się zagranicznej klasy średniej i rosnącym popytem na perskie dywany, władze Iranu wsparły eksport wprowadzając przyjazne regulacje8.

Po rewolucji w 1979 roku irański przemysł dywanowy zaczął upadać, zarówno wskutek prowadzonych wojen, jak i trzynastoletniego embarga nałożonego przez Stany Zjednoczone. Udział Iranu w zachodnim rynku dywanowym spadł z 40% w 1980 roku do 16% w 1985 roku, a miejsce producentów irańskich zajęli chińscy9. Dawnej pozycji na rynku nie udało się odzyskać nawet po zdjęciu embarga, ponieważ wyroby chińskie są bardziej konkurencyjne cenowo.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski#Historia

Perski klasyk

Dywan perski ? ciężka, ręcznie tkana tkanina dekoracyjna z obszaru Persji, zdobiona motywami roślinnymi, scenami figuralnymi i zwierzęcymi, wytwarzana z wełny lub jedwabiu na osnowie bawełnianej lub wełnianej. Różne rodzaje dywanów wytwarzanych w Iranie nazywane są najczęściej od nazw miejscowości gdzie są produkowane, np. Hamadan, Kerman czy Sziraz.

Tradycyjna sztuka tkania dywanów perskich jest narodowym dziedzictwem kulturowym Iranu. W 2010 roku sztuka tkania dywanów z Farsu oraz z Kaszanu zostały wpisane na na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.



Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski